اثر غلظت نمک سديم کلرايد بر حساسيت باکتريهاي نمک دوست نسبي در برابر آنتي بيوتيک ها

آنتي بيوتيک ها به طور وسيع به عنوان عوامل انتخابي در آزمايش هاي تبادل ژنتيکي مصرف مي شوند. باکتري هاي نمک دوست نسبي وقتي در غلظت اپتيمم نمک (NaCl) رشد کنند، غلظت هاي بالاتري را نسبت به آنتي بيوتيک ها تحمل مي کنند. حساسيت تعدادي از جنس هاي مختلف باکتري هاي نمک دوست نسبي، نسبت به برخي آنتي بيوتيک هاي رايج و تاثير غلظت هاي مختلف نمک %15) NaCl و %10، %5، (%0 بر روي عملکرد آنتي بيوتيک هاي مزبور، مورد مطالعه قرار گرفت. اين ارزيابي با روش Kirby-Bauer’s disk diffusion و بر روي محيط کشت مولرهينتون آگار (M.H.A) همراه با غلظت هاي مختلف نمک NaCl انجام شد. قطر هاله اندازه گيري و حساسيت به وسيله مقايسه با استاندارد مشخص شد. اثر غلظت نمک NaCl روي حساسيت باکتري هاي نمک دوست نسبي به آنتي بيوتيک ها متفاوت است و بستگي به نوع آنتي بيوتيک مصرف شده دارد ولي به طور کلي به 3 گروه تقسيم بندي مي شود. گروه اول که افزايش غلظت نمک بدون اثر يا اثرات جزئي روي حساسيت به آنتي بيوتيک (ونکومايسين و اريترومايسين) نشان مي دهد. در گروه دوم افزايش شوري سبب مقاومت وابسته به نمک در باکتري نسبت به آنتي بيوتيک (آميکاسين و جنتامايسين) به کار رفته مي شود. در گروه سوم پاسخ ها با توجه به سويه هاي باکتريايي متفاوت است، يعني با توجه به نوع سويه، شوري مي تواند در حساسيت به يک آنتي بيوتيک خاص بدون اثر، باعث افزايش يا کاهش مقاومت به آنتي بيوتيک شود. نتايج به دست آمده جهت مطالعات ژنتيکي مانند انتقال پلاسميدها و ترانسپوزون ها بر روي نمک دوست هاي نسبي مزبور و طراحي محيط هاي انتخابي براي آنها قابل استفاده مي باشد. از سوي ديگر، شناسايي باکتري هاي نمک دوست مقاوم که در محيط پراکنده مي باشند، از نظر انتقال ژنتيکي ژن هاي مقاومت به باکتري هاي بيماريزا حايز اهميت است.