اثر ديابت مادري برتغييرات هيستو مورفومتري مخچه نوزادان موش صحرايي

مقدمه: در مادران آبستن ديابت حاملگي زماني رخ مي دهد كه پانكراس به مقدار كافي انسولين ترشح نكرده بنابراين گلوكوز در خون مادر و در نتيجه در خون جنين افزايش مي يابد وسبب عوارض بسياري در فرزندان مي شود.
تحقيق حاضر بررسي اثرات ديابت مادري روي مخچه نوزادان متولد شده از مادرا ن ديابتي مي پردازد كه در سال هاي 1386 و 1387 در دانشكده دامپزشكي دانشگاه شيراز انجام شد.
روش بررسي: اين مطالعه از نوع تجربي مي باشد. دراين مطالعه شانزده موش صحرايي ماده سالم تهيه و به دو گروه مساوي تقسيم شدند. در يكي از گروه ها با تزريق آلوكسان ديابت ايجاد گرديد. هر دو گروه توسط جفت گيري طبيعي باردار شدند و پس از زايمان از مخچه نوزادان آنها در روزهاي 7، 14، 21 و 28 پس از تولد نمونه گيري بعمل آمد. در زمان نمونه گيري وزن نوزادان نيز اندازه گيري شد. پس از تهيه اسلايدهاي بافتي و با بكارگيري ميكروسكوپ  Olympus BX51 و نرم افزار Olysia، پارامترهاي مختلفي شامل ضخامت ماده خاكستري و سفيد(μ)، تعداد سلول ها در ماده خاكستري و سفيد در واحد سطح (m²) و نسبت ماده خاكستري به سفيد در مخچه مورد بررسي قرار گرفتند.
نتايج: مقدار پارامترهاي اندازه گيري شده در گروه نوزادان مادران ديابتي كمتر از گروه كنترل بود. وزن نوزادان متولد شده از مادران ديابتي در مقايسه با گروه كنترل در تمام سنين بيشتر بود (p<0.05) .
نتيجه گيري: هيپرگلسيمي مادري اثرات زيانباري بر تشكيل مخچه جنين دارد كه مي تواند در طول مدت زندگي پس از تولد باقي بماند بطوري كه سبب كاهش تعداد سلول ها و ضخامت ماده خاكستري و سفيد مخچه نوزاد گردد.