تاثير تمرين بدني و ذهني بر يادگيري حرکتي دانش آموزان عقب مانده ذهني آموزش پذير

هدف از اين تحقيق، بررسي و مقايسه تاثير شيوه هاي مختلف تمرين بدني و ذهني بر يادگيري مهارت شوت بسکتبال بود. به منظور تحقق اهداف 40 نفر از دانش آموزان عقب مانده ذهني آموزش پذير مبتدي مقطع راهنمايي استان تهران به صورت تصادفي انتخاب شده و بر اساس نمره هاي پيش آزمون و بهره هوشي در 5 گروه 8 نفري همگن سازماندهي شدند. پس از توجيه کلي در مورد چگونگي انجام تمرينات مربوط، آزمودني ها تمرينات خود را به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه به تعداد 30 تکرار انجام دادند. جمع آوري اطلاعات لازم در زمينه چگونگي وضعيت و پيشرفت آزمودني ها در مهارت ملاک، با استفاده از آزمون پرتاب آزاد بسکتبال از نقطه پنالتي صورت گرفت. تجزيه و تحليل داده ها که با استفاده از آزمون آماري K-s، t همبسته، تحليل واريانس يکطرفه و آزمون تعقيبي توکي انجام شد، نشان داد که تمرين بدني و ذهني بر يادگيري حرکتي دانش آموزان عقب مانده ذهني تاثير معني داري داشته است و تمرين بدني که تمرين ذهني دنبال شود، به بيشترين ميزان يادگيري منجر مي شود. ازاين رو، نتايج تحقيق نشان مي دهد ترکيب تمرين بدني و تمرين ذهني در افراد کم توان ذهني به بيشترين ميزان يادگيري منجر مي شود.