تاثير عصاره دانه گرده خرما بر غلظت سرمي استروژن، پروژسترون و گنادوتروپين در موش هاي صحرايي ماده بالغ

زمينه و هدف: گياهان دارويي در طول تاريخ پزشكي اهميت زيادي داشته اند كه يكي از اين گياهان، نخل خرما از گونه Phoenix Dactylifera و از تيره پالماسه است. دانه گرده خرما داراي 5 تركيب شيميايي مي باشد كه چهار تركيب آن فعاليت بيولوژيكي دارند. هدف از تحقيق حاضر، تعيين اثرات عصاره دانه گرده خرما بر غلظت سرمي هورمون هاي استروژن، پروژسترون و گنادوتروپين در موش هاي ماده بود.
مواد و روش ها: در اين مطالعه تجربي، 40 سر موش صحرايي ماده نژاد ويستار كه از محل خانه حيوانات دانشگاه آزاد اسلامي واحد كازرون تهيه شده بودند، به 5 گروه 8 تايي تقسيم شدند. جهت هم سيكل سازي موش ها از هورمون هاي جنسي استفاده شد. عصاره دانه گرده خرما به صورت صفاقي به مدت 14 روز به گروه هاي تجربي در اندازه هاي 100 ، 200 و 400 ميلي گرم بر كيلوگرم تزريق شد. گروه كنترل هيچ عصاره اي دريافت نكرد و گروه حلال فقط حلال دارو دريافت نمود. نمونه هاي خوني در پايان روز 14 تهيه و غلظت هورمون هايLH ، FSH، استروژن و پروژسترون اندازه گيري شد. براي مقايسه ميانگين ها از آزمون آماري ANOVA و سپس آزمون توكي استفاده شد. p<0.05 اختلاف معني دار در نظر گرفته شد.
يافته ها: نتايج به دست آمده نشان داد كه غلظت سرمي هورمون هاي LH و FSH در گروه هاي تجربي دريافت كننده مقادير مختلف دارو نسبت به گروه كنترل اختلاف معني داري را نشان نمي دهد. تجويز عصاره با مقادير 200 و 400 ميلي گرم بر كيلوگرم، غلظت هورمون هاي استروژن و پروژسترون را افزايش داد(p<0.05) .
نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي اين پژوهش، دانه گرده خرما غلظت استروژن و پروژسترون را به طور معني داري افزايش داده اما بر ميزان گنادوتروپين ها بي تاثير بوده است.