تحليل عوامل موثر بر گسترش گردشگري در ناحيه ساحلي چابهار با استفاده از مدل راهبردي SWOT

گردشگري صنعتي است كه توسعه آن نيازمند شناخت و آگاهي كافي از مسايل و عوامل موثر اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي در هر منطقه است. شهرستان چابهار در منتهي اليه جنوب شرقي ايران و در يک محيط بکر و دور از هياهوي شهرهاي پرجمعيت و شلوغ کشور قرار دارد و با توجه به ويژگي هاي محيطي، جاذبه هاي فرهنگي و انساني آن (شهرستان چابهار با 228 جاذبه گردشگري شامل: 74 مورد جاذبه طبيعي، 44 مورد جاذبه فرهنگي- تاريخي و 110 مورد جاذبه انسان ساخت است) و نزديکي به کشورهاي حوزه خليح فارس، هند، افغانستان و پاکستان و همين طور برخوداري از منطقه آزاد تجاري - صنعتي، مي تواند با مديريت و برنامه ريزي علمي به قطب توريستي مهمي در سطح منطقه تبديل گردد و يکي از محورهاي مهم گردشگري کشور باشد. تحليل هاي حاصل از مدل SWOT نشان مي دهد که اين شهر علي رغم برخورداري از ظرفيت تبديل شدن به يک منطقه نمونه گردشگري، تعدد تصميم گيران و مسايل مديريتي، کمبود زير ساخت ها و ضعف تبليغات را به عنوان موانع اساسي در راه رسيدن به اين هدف در مقابل خود دارد. با اين حال، وجود زمينه اشتغال زايي، درآمد ارزي و سرمايه گذاري زير بنايي، به ترتيب با امتياز هاي وزني 0.40، 0.28 و 0.18 مهمترين فرصت ها و وجود آثار تاريخي، جاذبه هاي ورزشي - تفريحي و برخورداري از سواحل شني و جذابيت هاي طبيعي به عنوان نقاط قوت و جاذب در کنار امکان توسعه و اصلاح نهادهاي مديريتي، تقويت تبليغات، تعامل و هم فکري بين مسولان منطقه آزاد و سازمان هاي مرتبط با گردشگري و مردم و توسعه اکوتوريسم، از مهم ترين رهيافت ها به منظور توسعه گردشگري اين ناحيه تلقي مي گردند.