بررسي رابطه بين حمايت اجتماعي و افسردگي در بيماران ديابتيك

زمينه و هدف: ديابت شيرين گروهي از اختلال هاي متابوليک شايع است که وجه مشترک همه آنها در هيپرگليسمي است. جدا از جنبه هاي جسمي و آثار جانبي دراز مدت ديابت شيرين که بر اکثر ارگان هاي بدن مانند هر بيماري مزمن ديگر اثر مي گذارد، يکي از مهمترين جنبه هاي روانشناختي آن که درصد قابل توجهي از بيماران را درگير مي کند، افسردگي است که با توجه به شيوع بيماري ديابت و ميزان قابل توجه افسردگي در بيماران ديابتي تصميم به انجام پژوهشي جهت بررسي رابطه حمايت اجتماعي با ميزان افسردگي در بيماران ديابتي گرفتيم.
روش بررسي: در اين مطالعه جمعيت نمونه، بيماران ديابتي که با تشخيص فوق تخصص غدد در بخش داخلي بيمارستان گلستان اهواز بستري شده اند، مي باشد که به شيوه نمونه گيري آسان 100 نفر به تعداد مساوي زن و مرد حاضر به همکاري انتخاب شدند و اين نمونه گيري در شش ماه دوم سال 85 انجام گرفت و توسط پرسش نامه حمايت اجتماعي و افسردگي ميزان متغييرهاي ذکر شده محاسبه شد.
يافته ها: ضريب همبستگي بين نمره افراد در آزمون هاي حمايت اجتماعي و افسردگي 0.54- مي باشد که با توجه به سطح معناداري 0.0001 رابطه بين اين دو متغير معنادار و معکوس مي باشد. رابطه بين ميزان حمايت اجتماعي و افسردگي در بيماران ديابتي مرد معنادار و معکوس بود. رابطه بين ميزان حمايت اجتماعي و افسردگي در بيماران ديابتي زن معنادار و معکوس بود. شيوع افسردگي در بيماران زن ديابتي 76.2 درصد و در بيماران مرد ديابتي 58.8 درصد بود که اين اختلاف معنادار نبود. (P<0.057)
نتيجه گيري: از نتايج اين مطالعه مي توان چنين استنباط کرد که ميزان افسردگي در بيماران ديابتي با حمايت اجتماعي نسبت معکوس دارد. و تفاوتي از نظر جنسيت نيز در اين رابطه يافت نشد. توجه هر چه بيشتر به جنبه هاي روان شناختي بيماري ديابت و تاثير حمايت اجتماعي در درمان اختلال افسردگي در بيماران ديابتي بايد مدنظر باشد.