بررسي اثربخشي مداخلات ارتقا دهنده اميد دربيماران مبتلا به سرطان شهرستان سنندج در سال 1386

مقدمه و هدف: سرطان دسته اي از بيماري هاست که با رشد کنترل نشده سلولي و تهاجم به بافت هاي موضعي و متاستاز سيستميک مشخص مي شود. ميزان بروز سرطان طي 50 سال گذشته به طور يکنواخت افزايش پيدا کرده است. روحيه اميدوارانه از فاکتورهاي بسيار مهم و از عناصر ضروري در بيماري سرطان است که اثرات زيادي در سازگاري بيماران با شرايط، به خصوص در طي دوران درد و محروميت دارد. اميد در افزايش کيفيت زندگي بيمار نقش به سزايي داشته و بر مراحل مختلف بيماري اثر گذار مي باشد. هدف از اين پژوهش بررسي اثربخشي مداخلات ارتقا دهنده اميد در بيماران مبتلا به سرطان بود.
مواد و روش ها: اين مطالعه يک کارآزمايي باليني بود که در سال 1386 در بخش شيمي درماني بيمارستان قدس سنندج بر روي 50 نفر از بيماران مبتلا به سرطان انجام شد. بيماران به طور تصادفي به دو گروه مساوي مورد و شاهد تقسيم شدند. قبل و بعد از مداخله براي هر دو گروه پرسشنامه اميد هرث تکميل شد. مداخلات ارتقا دهنده اميد براي بيماران گروه مورد به صورت مباحثه عميق و چهره به چهره و انفرادي و با روش يادگيري بر اساس حل مساله انجام شد. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون هاي آماري مجذور کاي و آناليز کوواريانس تجزيه و تحليل شدند.
يافته ها: بين ميانگين نمرات اميد بيماران گروه مورد و شاهد قبل از مداخلات ارتقا دهنده اميد اختلاف معني داري مشاهده نشد. بعد از انجام مداخلات ارتقا دهنده اميد بين ميانگين نمرات اميد دو گروه مورد و شاهد اختلاف معني داري ديده شد (p<0.008). ميانگين نمرات اميد در گروه مورد بعد از مداخله 4.32 نمره افزايش يافت و اختلاف معني داري بين ميانگين نمرات اميد گروه مورد قبل و بعد از مداخله وجود داشت (p<0.001).
نتيجه گيري: مداخلات ارتقا دهنده اميد در افزايش اميد بيماران موثر است، بنابرين شايسته است به منظور ارتقاي کيفيت زندگي بيماران ميتلا به سرطان، ارايه خدمات آموزشي و برنامه هاي ارتقا دهنده اميد با روش هاي مناسبي مانند يادگيري بر اساس حل مساله با مشارکت فعال بيمار در فرآيند بحث با برنامه ريزي مدون انجام پذيرد.