گردشگری گروه بندی ها و درجات بسیار متنوع و گوناگونی را تجربه کرده است که به لحاظ پویایی این فعالیت اقتصادی انسان دور از ذهن نیست. ارکان گردشگری اما معمولا ثابت و یکپارچه مورد مطالعه قرار می گیرند: حمل و نقل، اقامت، پذیرایی. در سال های متمادی که از ورود واژه (توریسم) به فرهنگ مردم جهان می گذرد افرادی بوده اند که از این مفهوم برداشتی فاخر و در سطحی بسیار بالاتر از نظر کیفیت، قیمت و حتی ماهیت داشته اند. خدمات دهندگان گردشگری نیز به دلایلی مانند کسب درآمد افزونتر و یا اشتغال زایی بالاتر همیشه به این نیاز دامن زده اند و با فراهم آوردن امکانات این سطح از (توریسم)، به گسترش آن کمک کرده اند. در ایران به دلایل متعدد با وجود نیاز به چنین خدماتی، (توریسم) فاخر چندان مورد توجه نبوده است. در انجام این پژوهش از روش توصیفی تلفیقی در مبانی و بیان مساله استفاده شده و به لحاظ نو بودن مفهوم در ایران، در بحث و نتیجه گیری از روش مقابله بهره گرفته شده است. نتایج به دست آمده از این پژوهش بیانگر آن است که گردشگری لوکس در ایران در طی بیست سال گذشته از رشد خوبی برخوردار بوده و علاوه بر فرصت های شغلی مستقیم و غیر مستقیم در گردشگی، دستگاه های نظارتی و کنترلی نیز اثرات مثبت اقتصادی بر جای می گذارد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

پژوهش حاضر با هدف طراحی و تبیین الگوی سیاست گذاری در صنعت گردشگری با محوریت (توریسم) کوهستان مورد بررسی قرار گرفت. از لحاظ هدف انجام، این تحقیق جزء تحقیقات کاربردی است. فلسفه پژوهش حاضر از نوع تفسیر گرایی است. در واقع رویکرد پژوهشی این مطالعه به لحاظ منطق گردآوری داده ها از نوع استقراء- قیاسی است. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها، از روش های تحلیل مضمون و تحلیل عاملی تأییدی به کار گرفته شد؛ در مرحله طراحی مدل، استفاده از خبرگان و صاحب نظران دانشگاهی در حوزه قلمرو موضوعی پژوهش و نیز خبرگان در شرکت های توریستی و گردشگری، جامعه مورد نظر بوده اند. نمونه گیری در این مرحله از نوع هدفمند ارجاعی یا گلوله برفی که روشی غیر احتمالی است، می باشد. در این تحقیق نمونه های انتخابی شامل مدیران و کارشناسان شرکت های توریستی و گردشگری است که براساس تخصص، تحصیلات و تجربیات و مشغله های کاری به تعداد 25 مورد انتخاب شدند و از آنها مصاحبه به عمل آمد. در تحقیق حاضر، مصاحبه ها برای تعیین متغیرهای الگوی سیاست گذاری در صنعت گردشگری ((توریسم) کوهستان) از طریق تجربه بوده است. براساس یافته های تحلیل مضمون، 4 بعد و 14 مؤلفه مؤثر بر سیاست گذاری در صنعت گردشگری با محوریت (توریسم) کوهستان شناسایی شدند. این مضمون ها عبارتند: تقویت بنیه فرهنگی گردشگران، واکنش های هیجانی، بهبود سبک تصمیم گیری گردشگران، اثربخشی بازار.

این پژوهش بنا به ماهیت، موضوع و اهداف از نوع توصیفی – تحلیلی و در زمره تحقیقات کاربردی است. از آنجایی که در این پژوهش از ابزار پرسشنامه و مصاحبه برای گردآوری اطلاعات مورد نیاز استفاده شده، بنابراین از زاویه دیگر می توان این پژوهش را یک تحقیق پیمایشی نیز قلمداد کرد. پرسش شوندگان بر این عقیده بودند که مولفه وجود جاذبه های گردشگری توسعه یافته و قابل توسعه و مولفه تشویق سازمان های دست اندر کار و بالا بردن خدمات و تسهیلات گردشگری به عنوان مهمترین نقطه فرصت بیرونی قرار دارد که از دیدگاه پرسش شوندگان علاوه بر عدم اختیارات لازم برای بالا بردن استانداردهای تسهیلات و خدمات گردشگری مولفه های ناتوانی سیستم برنامه ریزی برای استفاده از مدیریت پایدار در بخش گردشگری به عنوان کمترین اولویت تهدید بیرونی در جهت برنامه ریزی (توریسم) و گردشگری در استان البرز با رویکرد توسعه پایدار مطرح شده است. نظر به اینکه میانگین کل امتیازات تهدیدات و ضعف ها بر اساس SWOT در این پژوهش کمتر از میانگین کل امتیازات فرصت ها و قوت ها WT (5.392)<SO (5.699)) می باشد لذا استراتژی برای تاثیر برنامه ریزی (توریسم) و گردشگری در استان البرز با رویکرد توسعه پایدار تهاجمی خواهد بود.

صنعت گردشگری علاوه بر عهده دار بودن نقش قابل توجه به عنوان منبعی برای تامین بودجه کشورها، به عنوان ابزاری برای قدرت نرم، تاثیر به سزایی درگسترش فرهنگ ها و ارزش ها ایفا می کند. گردشگری دینی یکی از اقسام مهم این صنعت در کشور ماست که با داشتن ظرفیت بالای فرهنگ ایرانی-اسلامی و اماکن دینی-تاریخی و پذیرایی سالانه از تعداد بی شمار گردشگران، ضرورت پرداختن به این عرصه را بیشتر نمایان می کند. اقتضایات خاص گردشگری دینی در ایران، مقتضی رعایت اخلاقیات ناظر به آن است. با توجه به این نوع از اقتضایات حاکم و شرایط خاص برخی گردشگرها، چالش های اخلاقی در این زمینه پدید خواهد آمد که با توجه به تاثیرات مهم گردشگری دینی در ابعاد مختلف و معقول نبودن تعطیلی گردشگری بخاطر آسیب های آن، لازم است چالش های اخلاقی ناظر به گردشگری دینی ناظر به گردشگر، راهنما و اجراکنندگان مورد بررسی قرار گرفته و راه حل هایی برای آن ارایه شود. از این رو در این تحقیق با روشی توصیفی-تحلیلی، تعدادی از چالش های اخلاقی موجود در این قسم از گردشگری دینی در ایران از قبیل چالش های ناظر به عرف مقصد، قوانین پوشش، حق زایرین، و. . . مطالعه شده و در نهایت راه کارهایی از قبیل توجه و درک فرهنگ مقصد و گردشگر، نگرش هدایت گرانه و. .، برای برون رفت از این مشکلات اخلاقی ارائه شده است.