علم بین رشته ای مهندسی بافت، سلول های ناحیه ای از بدن یا سلول های بنیادی در محیط خارج بدن را کشت داده، مجتمع سلولی رشد و تمایزیافته را بر روی بسترهای بیومتریالی نشانده و وارد بدن فرد بیمار می کنند. پلی لاکتیک گلیکولیک اسید و کیتوزان به ترتیب از دسته ی پلیمرهای مصنوعی و طبیعی متداول برای کاربردهای مهندسی بافت هستند. در این پژوهش با استفاده از روش الکتروریسی/الکترواسپری همزمان، داربست مهندسی بافت نانوبیوکامپوزیتی تهیه شد. در این تحقیق الیافی با آرایش تصادفی و هم راستا تهیه شد و مورفولوژی و میانگین اندازه ذرات و میانگین قطر الیاف به روش آنالیز با نرم افزار مورد ارزیابی قرار گرفت.

فرضیه خواص فیزیکی لایه نانولیفی الکتروریسی شده اثر بسزایی بر رفتار لایه در برهم کنش با سطوح دیگر همچنین بر کارایی آن در کاربردهای مختلف دارد. بنابراین تعیین و پیش بینی این خواص ساختاری با استفاده از عامل های کنترل پذیر در فرایند الکتروریسی اهمیت ویژه ای خواهد داشت. بر این اساس در این پژوهش با استفاده از روابط ریاضی هر یک از خواص ساختاری لایه نانولیفی شامل تخلخل لایه، قطر و تخلخل الیاف تخمین زده شد. همچنین با استفاده از روش سطح پاسخ، یک مدل آماری برای پیش بینی و بهینه سازی عامل های ورودی و مقدار تخلخل لایه و لیف ارایه شد. روش ها برای تولید لایه های نانولیفی از پلی(لاکتیک-گلیکولیک اسید) استفاده شد. پس از تعیین و بهینه سازی مجموعه عوامل اثرگذار فرایند الکتروریسی بر خواص ساختاری لایه، هجده نوع لایه نانولیفی تهیه شد. با در نظرگرفتن اثر ترکیبی سه عامل الکتروریسی شامل غلظت محلول، سرعت خطی جمع کننده و رطوبت محیط، از روش سطح پاسخ برای بهینه سازی و از رگرسیون به منظور مدل سازی و تعیین رابطه بین متغیرها استفاده شد. یافته ها در بررسی روابط ریاضی حاصل بین عامل های ورودی و مشخصه های ساختاری لایه می توان بیان داشت، غلظت محلول موثرترین عامل بر قطر الیاف و تخلخل لایه است و سرعت جمع کننده موثرترین عامل بر تخلخل الیاف است. در بررسی مدل های سطح پاسخ، مقادیر بهینه عامل های اولیه به ترتیب برای غلظت محلول، درصد رطوبت محیط و سرعت جمع کننده بر اساس مدل طراحی شده تخلخل لیف، به ترتیب عبارت از 2w/v%، %45 و o. 4m/s هستند و بر اساس مدل طراحی شده تخلخل لایه، عبارت از 3w/v%، %45 و 2. 4m/s هستند. مقدار پاسخ بهینه پیش بینی شده برای تخلخل لیف و تخلخل لایه نیز به ترتیب عبارت از 0. 342 و 0. 989 است که اختلاف چندانی با مقادیر تجربی حاصل از این نقاط ندارند. لایه نانولیفی معرفی شده به کمک هر یک از این مدل ها، بیشترین تخلخل را ایجاد کرده است.

فرضیه: امروزه، به دلیل نگرانی روزافزون درباره مسیله آلودگی های زیست محیطی، توسعه میکروذرات زیست تخریب پذیر برای جایگزینی میکروذرات تخریب ناپذیر مصرفی در محصولات آرایشی-بهداشتی مورد توجه قرار گرفته است. از میکروذرات پلی (لاکتیک-co-گلیکولیک اسید) (PLGA) قابل تولید با روش ساده الکتروافشانش به عنوان میکروذرات زیست تخریب پذیر استفاده می شود. این میکروذرات برای داشتن حداکثر کارایی، به ویژه به عنوان سامانه رهایش دارو باید بدون لیف و کروی شکل و با توزیعی یکنواخت از اندازه ذرات باشند. این مهم با کنترل متغیرهایی همچون وزن مولکولی پلیمر، نوع حلال، غلظت محلول پلیمری، ولتاژ اعمال شده، اندازه سوزن، سرعت تغذیه محلول پلیمری و فاصله نوک سوزن تا جمع کننده دست یافتنی است. روش ها: ذرات PLGA با روش الکتروافشانش و درنظرگرفتن چهار متغیر غلظت محلول پلیمری (در سه سطح)، اندازه سوزن (در دو سطح)، ولتاژ (در سه سطح) و سرعت تغذیه محلول پلیمری (در سه سطح) تولید شدند. سپس، با عکس های میکروسکوپ الکترونی پویشی حاصل از هر نمونه به منظوردرک رفتار شکل شناسی ذرات، اثر هر یک از متغیرها با توجه به سازوکارهای حاکم بر فرایند الکتروافشانش مطالعه شد. یافته ها: چهار متغیر موثر بر اندازه قطره و در نتیجه عدد Peclet و بار قطره نقش خود را درسازوکار های حاکم بر الکتروریسی ایفا می کنند و بر شکل شناسی ذرات حاصل اثر می گذارند. به دلیل اثرهای ناشی از این پدیده ها، میکروذرات کروی با اندازه یکنواخت و بدون لیف به کمک الکتروافشانش محلول های PLGA با غلظت 3 و %5 از سوزن 27G، با سرعت تغذیه 0. 3mL/h و اعمال ولتاز 10kV به دست آمد.

هدف از این مطالعه سنتز و بررسی اثرات ضد اکسیدانی، ضد التهابی و ضد باکتریایی نانوذرات پلی­لاکتیک کو گلیکولیک اسید (PLGA) حاوی عصاره دود عنبرنسارا است. برای این منظور دود عنبر نسا با استفاده از روش W1/O/W2 توسط نانوذرات PLGA محصور شد و با تکنیک های DLS، پتانسیل زتا، FESEM و میکروسکوپ الکترونی FTIR مشخص شد. فعالیت ضد اکسیدانی نانوذرات سنتز شده با استفاده از تست­های ABTS و FRAP و همچنین اندازه­گیری سطح بیان ژن های آنتی­اکسیدانی کاتالاز (CAT) و سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و بیان اینترلوکین 6 (IL-6) و اینترلوکین 10 IL-10)) همچنین برای تعیین پتانسیل ضد التهابی نانوذرات با آزمون Real time PCR مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. فعالیت ضد باکتریایی نانوذرات سنتز شده بر روی دو سویه باکتریایی اشریشیا کلی و باسیلوس سوبتیلیس مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج تشکیل نانوذراتی کروی با متوسط اندازه 2/51 نانومتر، شاخص پراکندگی 22/0، دارای شارژ سطحی 37/35-میلی­ولت و راندمان کپسوله­سازی 74 درصد را نشان داد. خواص ضد اکسیدانی نانوذرات PLGA سنتز شده با کاهش Fe+3، مهار تشکیل رادیکال های آزاد و افزایش سطح بیان ژن های CAT و SOD تایید گردید. سطح بیان IL-6 و IL-10 نیز تحت تأثیر نانوذرات PLGA بارگذاری شده با عصاره آلی دود عنبرنسارا افزایش یافت که نشان­دهنده خواص ضد التهابی نانوذرات پیشنهادی است. نانوذرات PLGA بارگذاری شده با عصاره آلی دود عنبرنسارا بر باکتری Bacillus subtilis اثر ضد باکتریایی داشت، اما بر E. coli تأثیری نداشت. نانوذرات PLGA بارگذاری شده با عصاره آلی دود عنبرنسارا دارای خواص ضد اکسیدانی، ضد التهابی است و می تواند به عنوان ترکیبی با پتانسیل ضد بکتریایی در نظر گرفته شود.

سابقه و هدف: استفاده از نانوپارتیکل ها یکی از جدیدترین روش های ساخت واکسن های نوین است. نانو واکسن ها بر پایه پلیمرهای زیست تخریب پذیر، پاسخ های ایمنی قوی تری تولید می کند. این پژوهش با هدف طراحی نانوواکسن هموفیلوس آنفولانزا تیپ b در مدل حیوانی انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه پلی ریبوز ریبیتول فسفات(PRP) هموفیلوس آنفولانزادر ساختار نانوپارتیکل های پلی لاکتیک کوگلیکولیک اسید(PLGA)-کیتوزان بارگذاری شد. آزمون های تائیدی اندازه و شارژ، AFM، FT-IR، درصد رهاسازی و بارگذاری آنتی ژن ها ازساختار نانو پارتیکل ها محاسبه و میزان سمیت و قدرت آنتی ژنیسیته نانوواکسن با روش الایزا بررسی شد. چهار گروه از موش های ماده نژاد سوری به منظور انجام واکسیناسیون انتخاب و گروه بندی شدند. واکسیناسیون و خون گیری از قلب موش ها انجام و نمونه های سرمی گردآوری گردید و پاسخ های آنتی بادی علیه PRP برای مجموع IgG وIgM اندازه گیری شد. به منظور بررسی میزان آسیب بافتی، آزمون پاتولوژی انجام شد. یافته ها: افزایش سایز نانوپارتیکل, ها از 3/47±, 167 به 2/4±, 209 و تصاویرمیکروسکوپ الکترونیAFM قبل و بعد از لودینگ آنتی, ژن, ها موفقیت آمیز بودن کپسولاسیون آنتی, ژن در ساختار نانو پارتیکل, ها را با راندمان 78% نشان داد نتایج حاصل از الایزا و پاتولوژی اندام, های حیاتی حاکی از افزایش عیار آنتی, بادی, های IgG مجموع وIgM در نانو واکسنHIB در مقایسه با PRP و عدم سمیت نانوواکسن در اندام, های حیاتی موش بود. نتیجه گیری: نتایج بیانگر این است که نانوواکسن حاصل به مراتب قدرت جذب و ایمنی زایی بیشتری داشته و می توانند به عنوان واکسنی موثر علیه بیماری های ایجاد شده از طریق هموفیلوس آنفولانزا تیپ b عمل نماید.

هدف از این مطالعه بررسی تاثیر پوشش دهی کاغذ بسته بندی با کمپلکس پلی لاکتیک اسید-کیتوزان و پلی لاکتیک-اسید-نانو کیتوزان به دو روش لایه به لایه و کامپوزیت بوده است. بدین منظور از کاغذ دست ساز 80 گرمی الیاف بلند تهیه شده از کارخانه چوب و کاغذ مازندران استفاده شد. برای تهیه مواد پوشش دهی، پلی لاکتیک اسید 1 درصد در کلرفرم و کیتوزان ونانوکیتوزان 1 درصد در اسید استیک تهیه گردید. در هر دو روش، نهایتا تا سه لایه پوشش انجام شد و در هر یک از تیمارها لایه نهایی، پلی لاکتیک اسید بود. سپس نمونه های کاغذ در آون با دمای حدود 100 درجه سانتی گراد خشک شدند. در روش کامپوزیت هریک از مواد ( کیتوزان و نانو کیتوزان ) به طور مستقل با پلی لاکتیک اسید روی همزن مغناطیسی مخلوط و سپس روی کاغذ پایه نشانده شدند. در نهایت تمامی کاغذ ها برای انجام تست های ممانعتی شامل اندازه گیری زاویه تماس، آزمون جذب آب ( Cobb ) و سرعت انتقال بخار آب (WVTR) و تست های مقاومتی شامل مقاومت به ترکیدن و مقاومت به نفوذ هوا انجام شد. بر اساس نتایج به دست آمده ویژگی های ممانعتی در نمونه های پوشش داده شده در هر دو روش ( لایه به لایه و کامپوزیت ) نسبت به نمونه شاهد افزایش یافت. همچنین نتایج حاصل از بررسی روش های کامپوزیت و لایه به لایه، نشان داد که روش لایه به لایه سبب ایجاد ممانعت بیشتر در کاغذ می شود و با افزایش تعداد لایه های پوشش، ممانعت ایجاد شده افزایش می یابد. البته شایان ذکر است که در بین لایه دوم و سوم پوشش، تغییرات با شدت کمتری دیده شد. این تغییرات هم در روش لایه به لایه و هم در روش کامپوزیت مشاهده شد. مقاومت به نفوذ هوا نیز در نمونه های پوشش داده شده افزایش یافت.

سابقه و هدف: استفاده از راهبرد های هدایت بازسازی بافت-استخوان در بازسازی بافتهای پریودنتال، موفقیت های قابل توجهی داشته است. اساس بیولوژیک غشاء هدایت کننده بازسازی بافت این است که افزودن یک سد فیزیکی از مهاجرت سلول های اپیتلیالی و بافت همبند به درون ضایعه جلوگیری نموده تا سلول های لیگامان پریودنتال و مزانشیمی فرصت مهاجرت به سطح ریشه را بیابند. سدهای موجود صرفا به عنوان یک مانع فیزیکی عمل کرده و ویژگی دیگری ندارند. هدف از انجام این پژوهش، ساخت و ارزیابی غشاء کامپوزیتی رها کننده دگزامتازون به منظور تحریک استخوان سازی و بازسازی استخوان تحلیل رفته فک در اثر بیماری پریودنتال است. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی غشاء کامپوزیتی، پلی کاپرولاکتون-هیدروکسی آپاتیت به همراه میکروسفرهای حاوی داروی دگزامتازون به روش ریخته گری حلال تهیه گردید. میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) به منظور ارزیابی کیفی مورفولوژی، طیف سنجی مادون قرمز (FTIR) برای مطالعه کیفی ساختار شیمیایی نمونه ها و اسپکتروفتومتری با هدف بررسی کمی نرخ رهایش داروی دگزامتازون بکار رفت. به جز موروفولوژی برای هر آزمون 5 نمونه تهیه و تکرار شد. نرمال بودن توزیع داده ها با آزمون شاپیرو-ویلک بررسی و نتایج با آزمون T-Test ارزیابی شد. یافته ها: تصاویر SEM بیانگر این است که غشاهای تهیه شده با این روش دارای تخلخل زیاد، بزرگ و مرتبط به هم هستند. همچنین میکروسفرهای حاوی دگزامتازون توپوگرافی سطحی تقریبا یکنواخت و حالت کروی کاملا همگن با میانگین اندازه 6 نانومتر تا 10 میکرومتر دارند. نتایج تست کیفی FTIR وجود هیدروکسی آپاتیت را در ساختار تایید کرد. نتایج اسپکتروفتومتری نشان داد که میران رهایش دگزامتازون هنگامی که میکروسفرهای حاوی آن در لایه دوم قرار گرفته بود، در روز اول بطور معنی داری بیشتر از روز دوم بود (P=0. 02) ولی این میزان در لایه سوم در روزهای مختلف اختلاف معنی داری نداشت(P=0. 12). نتیجه گیری: بنظر می رسد که غشاء کامپوزیتی سه لایه پلی کاپرولاکتون-هیدروکسی آپاتیت حاوی میکروسفرهای پلی لاکتیک کو گلیکولیک اسید دارای دگزامتازون به دلیل شباهت به بافت استخوان و نیز ایجاد شرایط مناسب برای ترمیم بافت نرم، می تواند در بازسازی بافت نرم و سخت به کار گرفته شود.

دگزامتازون به عنوان داروی ضدالتهاب سال هاست به شکل های مختلف مصرف می شود و هنوز یکی از امن ترین داروهای گلوکوکورتیکوییدی برای درمان بیماری های مختلف است. به سبب وجود طیف گسترده از اثرات جانبی، پیدا کردن یک سامانه رهایشی مناسب برای افزایش اثربخشی و کاهش میزان دوز مصرفی این دارو ضروری است. الکتروریسی یکی از روش های ساخت الیاف پلیمری است که به دلیل توانایی بارگیری داروها و مواد بیولوژیکی مختلف و کنترل رهایش آنها به طور گسترده برای ساخت حامل های دارویی مورد استفاده قرار می گیرد. در این پژوهش الیاف الکتروریسی شده پلی لاکتیک اسید فاقد و حاوی دگزامتازون تهیه شد. برای بررسی تاثیر غلظت پلیمر بر مورفولوژی، خواص مکانیکی الیاف و نمودار رهایش دارو، سه غلظت 10، 14 و 18 درصد وزنی/حجمی پلیمر تهیه شد. به نمونه ها پنج درصد وزنی/حجمی دگزامتازون اضافه شد. تصاویر میکروسکوپی الکترونی روبشی برای به دست آوردن میانگین قطر الیاف و میانگین مساحت حفره ها در هر نمونه بررسی شد. در نمونه های فاقد دارو میانگین قطر الیاف حاوی 10 تا 18 درصد وزنی، 63/21 درصد افزایش یافت. در نمونه های حاوی دارو میانگین قطر الیاف از نمونه 10 تا 18 درصد، 51/19 درصد افزایش یافت. خواص مکانیکی پلیمر مورد بررسی قرار گرفت. مدول الاستیک از نمونه 10 درصد تا نمونه 18 درصد، 81/34 درصد افزایش یافت. افزایش 68/021 درصد استحکام نهایی از نمونه 18 درصد نسبت به نمونه 10 درصد دیده شد. رهایش دارو برای نمونه های الکتروریسی تا هفت روز انجام شد. در نمونه های 10 و 14 درصد رهایش خطی مشاهده شد. مدل رهایش دارو از نمونه ها درجه صفر بود که با توجه به اینکه این مدل رهایش دارو در کاربردهای مختلف دگزامتازون حایز اهمیت است، سامانه های طراحی شده می توانند برای کاربردهای مختلف دگزامتازون مفید باشند. بیشترین سرعت رهایش دارو مربوط به نمونه 14 درصد بود (0/044 بر ساعت).