سابقه و هدف در سال 2019، جهان شاهد ظهور ویروسی تنفسی در انسان بود که سبب بروز سندرم حاد تنفسی با میزان مرگ و میر بالا شد. SARS-CoV-2 به سرعت در جهان منتشر شد و تاکنون درمان موثری برای آن پیدا نشده است. در این مطالعه، ما قصد داریم یک واکسن مولتی اپی توپ با ترکیب چندین اپی توپ سلول T و سلول B ویروس COVID-19 طراحی کنیم. مواد و روش ها: جهت بررسی های ایمنوانفورماتیکی، اپی توپ های سلول B و سلول T با استفاده از سرور IEDB پیش بینی شدند. سپس اپی توپ های برتر به وسیله لینکر مناسب به یکدیگر متصل شدند و توالی مولتی اپی توپ حاصل به عنوان کاندید ساخت واکسن علیه SARS-CoV-2 پیشنهاد شد. یافته ها: در این مطالعه، 28 اپی توپ سلول B و 33 اپی توپ سلول T پیش بینی شدند، سپس برای طراحی واکسن مولتی اپی توپ از 5 اپی توپ با بیش ترین میزان ایمنوژنیسیتی در ناحیه خارج ویریونی پروتیین Spike و یک اپی توپ از هر کدام از پروتیین های Envelope، Membrane، Nucleocapsid که در ناحیه داخل ویریونی قرار داشتند، انتخاب شده و با استفاده از لینکرهای انعطاف پذیر گلایسینی به هم متصل شدند. استنتاج براساس نتایج ایمنوانفورماتیک بiدست آمده به نظر می رسد اپی توپ های مختلفی از پروتیین های ساختاری SARS-CoV-2 توانایی بالایی در تحریک پاسخ های ایمنی هومورال و سلولی داشته باشند، لذا واکسن مولتی اپی توپ طراحی شده با این اپی توپ ها می تواند کمک شایانی در تسریع تولید واکسن موثر علیه COVID-19 داشته باشد.

مقدمه و هدف: ویروس سندرم تنفسی حاد کرونا ویروس (SARS-CoV-2) برای اولین بار در چین ظهور پیدا کرد و به سرعت در سراسر جهان منتشر شد. به دلیل شیوع گسترده آن در سراسر جهان تلاش برای ارایه واکسن موثر و ایمن علیه این ویروس ضروری می باشد. ژنوم این ویروس دارای مولکول RNA تک رشته ای می باشد که کدکننده چهار پروتیین ساختاری متفاوت می باشد، از میان آنها، پروتیین های اسپایک (S) و نوکلیوکپسید ویروس (N) نقش بسزایی در تحریک سیستم ایمنی در جهت مقابله با ویروس را دارند. واکسن های مولتی اپی توپ پپتیدی که شامل اپی توپ های ایمنی زای سلول های T و B هستند، به دلیل اختصاصیت بالا در سال های اخیر بسیار مورد توجه واقع شده اند. این واکسن ها با استفاده از ابزار ایمونوانفورماتیک طراحی می شوند. مواد و روش ها: در این پژوهش پروتیین های S و N SARS-CoV-2 با کمک سرورهای بیوانفورماتیک به منظور شناسایی اپی توپ های سلول های T CD4 و B آنالیز شدند. از زیر واحد B توکسین کلرا و اپی توپ PADRE به عنوان ادجوانت استفاده شد. اجزای مذکور با لینکرهای پپتیدی به هم متصل شدند و ویژگی های سازه واکسن طراحی شده از جمله آنتی ژنیسیته، عدم آلرژنیسیته، خصوصیات فیزیکی و شیمیایی، ساختار دوم و سوم با استفاده از سرورهای بیوانفورماتیک پیشگویی شد. نتایج: براساس نتایج آنالیزهای بیوانفورماتیک سازه مذکور دارای آنتی ژنیسیته بالا بوده و آلرژن نیز نمی باشد. نتیجه گیری: بنابراین سازه طراحی شده به عنوان یک کاندید واکسن مناسب علیه SARS-CoV-2 می تواند مورد بررسی قرار گیرد، هر چند انجام مطالعات آزمایشگاهی ضروری می باشد.

زمینه و اهداف: لیشمانیوز جلدی یک مسئله بهداشت عمومی مهم در سراسر جهان است. در میان انواع مختلف لیشمانیوز، لیشمانیوز جلدی شایع ترین در جهان است. استفاده از داروهای موجود در حال حاضر هیچ تاثیر مشخصی بر پیشرفت بیماری نداشته است. پیشرفت های جدید در واکسیناسیون ممکن است راهی بالقوه برای دستیابی به واکسیناسیونی باشد که برای درمان لیشمانیوز جلدی موفق باشد. مواد و روش کار: این تحقیق به منظور کسب اطلاعات بیشتر در مورد، یک واکسن مؤثر علیه لیشمانیا ماژور، عامل اصلی بیماری CL، با استفاده از روش های محاسباتی طراحی شد. بنابراین، یک پروتئین چند اپی توپ با استفاده از اپی توپ های بالقوه سیستم ایمنی که شامل اپی توپ های MHC کلاس I، MHC کلاس II، لنفوسیت های T سیتوتوکسیک، سلول های B و اینترفرون گاما پیش بینی شده پروتئین های آنتی ژنی کیناز (LACK)، سیستئین پروتئاز (CPB) b و پروتئین غشایی Kinetoplastid-11 (KMP-11) طراحی شد. به منظور افزایش ایمنی زایی واکسن، از دو فاکتور محرک مایکوباکتریوم توبرکلوزیس به عنوان ادجوانت استفاده شد. اپی توپ های نهایی با لینکر های مناسب برای ساخت ساختار نوترکیب متصل شدند. ویژگی های فیزیکوشیمیایی و مبتنی بر ایمنی واکسن طراحی شده با استفاده از ابزارهای مختلف پیش بینی شده است. علاوه بر این، به منظور به دست آوردن یک ساختار سه بعدی با کیفیت بالا، مدل سازی همسانی و به دنبال آن اصلاح و اعتبارسنجی انجام شد. در نهایت، بهینه سازی کدون بر اساس نتایج E. Coli منجر به ارزش CAI بالاتر و محتوای GC بهینه و به دنبال آن ترکیب آن در وکتور شبیه سازی pET-14b شد. یافته ها: ارزیابی ویژگی های مختلف واکسن طراحی شده نشان داد که این واکسن یک آنتی ژن ایمنی زا و غیر حساسیت زا است که می تواند پاسخ های ایمنی را در برابر عفونت لیشمانیا ماژور القا کند که می تواند برای لیشمانیوز جلدی امیدوارکننده باشد. نتیجه گیری: تحقیقات نشان می دهد که واکسن نوترکیب می تواند کاندیدای موثری در برابر لیشمانیوز جلدی باشد. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

هدف: واکسن های متعددی علیه ویروس نقص ایمنی اکتسابی انسان بررسی شده اند؛ اما هیچ کدام از واکسن ها به عنوان واکسن ضد ایدز مورد تایید قرار نگرفته اند. یک راه کاری که بتوان پاسخ ایمنی را علیه بیماری زاها تقویت نمود، به کارگیری یک واکسن چند اپی توپی است. این استراتژی علیه واکسن های متعددی به کار گرفته شده است و پاسخ های ایمنی را بهبود بخشیده است.مواد و روش ها: در این تحقیق یک پپتید الحاقی چند اپی توپی شامل قسمت هایی از P24 و Nef ویروس نقص ایمنی اکتسابی انسان به عنوان کاندید واکسن به موش ها تزریق شد و سپس پاسخ های ایمنی همورال با سنجش تیتر آنتی بادی کل و تعیین زیرکلاس های IgG به کمک الایزا مشخص شد. همچنین سنجش پاسخ های ایمنی سلولی با بررسی پاسخ های تکثیری سلول های طحالی با استفاده از MTT و سلول کشی با روش آزمایش لاکتات دهیدروژناز بررسی شد. در نهایت الگوی سیتوکین های اینترفرون گاما و اینترلوکین-4 نیز به کمک الایزا مشخص شد.نتایج: نتایج پژوهش حاضر بیانگر آنست که واکسن کاندید باعث تحریک پاسخ تکثیری لنفوسیت های طحالی موش شده و همچنین پاسخ های سلول کشی قدرتمندی را نیز القا نموده است. بررسی پاسخ ایمنی همورال نشان داده است که واکسن کاندید باعث تولید آنتی بادی اختصاصی شده که اغلب از زیرکلاس IgG2a است. همچنین بررسی الگوی سیتوکینی نشان داده است که ترشح اینترفرون گاما پاسخ غالب بوده است.نتیجه گیری: به کارگیری اپی توپ های ایمونوژن و حفاظت شده از P24 و Nef موجب القای پاسخ های ایمنی همورال و سلولی قدرتمندی شده است و می توان کاندیدی برای مطالعات بیشتر در مدل های حیوانی باشد.

مقدمه: بافت توموری، بدون فرایند آنژیوژنز نمی تواند بیش از 2 میلی متر مکعب در بدن رشد کند. عامل رشد اندوتلیال عروقی (Vascular endothelial growth factor یا VEGF) نقش حیاتی در این فرایند دارد و مهار آن، می تواند به عنوان یکی از راهبردهای ایمنی درمانی سرطان به کار رود.روش ها: توالی پپتیدی ایزوفرم های VEGF-A، از پایگاه های داده ی پروتئینی، انتخاب و با نرم افزارهای رایج هم راستاسازی گردید. اپی توپ های تحریک کننده ی پاسخ ایمنی شناسایی و از نظر عدم هم پوشانی با سایر پروتئین های بدن بررسی شدند. توالی پپتیدی، پس از تولید با Keyhole limpet hemocyanin  (KLH) کونژوگه شد و جهت ایمن سازی موش ها استفاده گردید. تیتر آنتی بادی پلی کلونال ضد VEGF-A با روش Enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) و با کمک پپتید کونژوگه شده با آلبومین سرم گاوی (Bovine serum albumin یا BSA) اندازه گیری شد.یافته ها: توالی پپتیدی 41 اسید آمینه ای انتخابی از نظر بیوانفورماتیک هیچ گونه هم پوشانی با سایر پروتئین های بدن نشان نداد و از لحاظ نظری، آنتی ژنیسیته ی کافی و توانایی تحریک پاسخ ایمونولوژیک ضد توموری را داشت. با روش ELISA، در موش های واکسینه در مقایسه با گروه شاهد افزایش تیتر آنتی بادی اختصاصی مشاهده شد. الکتروفورز پپتید کونژوگه با BSA، نشان داد که کونژوگاسیون به طور موثری انجام شده و مراحل بهینه سازی آزمون ELISA اثبات کرد که در صورت پوشاندن پلیت های ELISA با کونژوگه ی پیش گفته، نتایج حاصل تکرار پذیری بهتری نسبت به پوشاندن پلیت با پپتید خالص دارد.نتیجه گیری: نتایج بر کارآمدی پپتید کونژوگه با KLH جهت ایمن سازی و تولید آنتی بادی پلی کلونال ضد VEGF تاکید داشت. بالا بودن تیتر آنتی بادی تولید شده بر ضد این آنتی ژن، پیشنهاد می کند که این پپتید، می تواند به عنوان تحریک کننده ی سیستم ایمنی در مدل حیوانی به کار رود.

هدف: مطالعات حیوانی نشان می دهند که واکسیناسیون با پپتیدهای اپی توپی منجر به ایمنی حفاظتی می شود. با این وجود غلبه ایمنولوژیکی باید به عنوان یک چالش مهم در این زمینه مورد توجه قرار گیرد. با توجه به مزایای واکسن های اپی توپی علیه عفونت هپاتیت C، در این مطالعه بروز پدیده غلبه ایمنولوژیکی به دنبال ایمن سازی موش ها با سه ترکیب مختلف پپتیدهای اپی توپی ویروس هپاتیت C مقایسه شده است.مواد و روش ها: چهار پپتید اپی توپی وابسته به سلول های CD8+ (C1، E6،N  و E4) برگرفته از آنتی ژن های ویروس هپاتیت C ساخته شد. پپتید چند اپی توپی (C1E6NE4) حاصل از اتصال چهار اپی توپ نیز بر اساس مطالعات ایمونوانفورماتیک با هدف بهینه سازی برش پروتئازوم طراحی شد. موش های BALB/c سه تزریق زیرجلدی شامل 10 میکروگرم پپتید (به صورت پپتید اپی توپی یا مخلوط اپی توپ ها یا پپتید پلی توپ) ترکیب شده با اجوانت های CpG (50 میکروگرم) و MontanideISA720 (70 درصد) را در قاعده دم با فاصله سه هفته دریافت کردند. با توجه به وابستگی دو اپی توپ C1 و E4 به H2-Dd موشی، سه هفته پس از آخرین تزریق از سلول های طحال موش های واکسینه در حضور پپتیدهای C1 و E4 برای آزمون های IFNg/IL4 ELISpot استفاده شد.نتایج: در کلیه حیوانات واکسینه پاسخ Th1 که با مشخصه ترشح بالای اینترفرون گاما و ترشح کم اینترلوکین 4 شناخته می شود ایجاد شده بود. موش های ایمن شده با اپی توپ های تکی پاسخ قوی تری را نشان دادند، اما به علت گرایش بالاتر اپی توپ E4 برای H2-Dd پاسخ علیه آن قوی تر از پاسخ علیه اپی توپ C1 بود که نمایانگر بروز درجاتی از غلبه ایمنولوژیکی است. نکته جالب توجه این که حیوانات واکسینه با پپتید پلی توپ اگر چه با شدت ضعیف تر اما پاسخ یکسانی را علیه هر دو اپی توپ C1 و E4 نشان دادند.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه برتری پپتید پلی توپ را بر اپی توپ های تکی نشان داد و بر نقش کلیدی طراحی بهینه واکسن های پلی توپ برای جلوگیری از وقوع غلبه اپی توپی تاکید نمود.

چاقی و بیماری های وابسته به آن از مهم ترین دلایل مرگ و میر در سراسر جهان می باشند. جهت درک بهتر سازوکارهایی که موجب بیماری های متابولیکی می شوند، لازم است به عناصر مرکزی تنظیم کننده تعادل انرژی همانند رفتار دریافت غذا و هزینه انرژی توجه نمود. گرلین یک پپتید با 28 اسید آمینه و یک گروه ان- اکتانوییل است که به عنوان یک لیگاند درون زاد برای گیرنده های هورمون رشد شناخته شده است. گرلین موجب آزاد سازی هورمون رشد، افزایش رفتار دریافت غذا و کاهش انرژی مصرفی و در نهایت موجب افزایش وزن بدن می شود. این هورمون که اولین بار در معده دیده شده در شرایط تعادل منفی انرژی )گرسنگی، بی اشتهایی عصبی، فعالیت بدنی(… افرایش و در شرایط تعادل مثبت انرژی )سیری، چاقی(… کاهش می یابد. این مقاله به بررسی برخی از عملکرد های فیزیولوژیکی گرلین و تاثیر فعالیت بدنی بر روی این هورمون می پردازد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

چندین دهه است که موضوع آنالوگ های اسید های نوکلئیک توجه برخی دانشمندان علم بیولوژی را به خود معطوف نموده است. برخی از این مولکول های صناعی به عنوان ابزارهای قدرتمندی در بیولوژی مولکولی و بیوتکنولوژی، مورد توجه ویژه قرار گرفته اند. چهار دسته عمده این آنالوگ های صناعی عبارت از زنونوکلئیک اسید (XNA یا Xeno nucleic acid)، مورفولینو (Morpholino) و اسید نوکلئیک قفل شده (LNA یا Locked nucleic acid) و نوکلئیک اسید پپتیدی (PNA یا Peptide nucleic acid) که دسته چهارم این آنالوگ ها بود و در این میان، جایگاه برجسته ای دارد. PNA، پلیمری است از واحدهای ان-آمینو اتیل گلایسین که به هر یک از این واحدها بازهای پورین/ پیریمیدین اتصال یافته است، این پلیمر، خصوصیات پپتیدها و اسیدهای نوکلئیک را توامان دارد و قادر است به طور اختصاصی به نوکلئیک اسیدهای طبیعی یا PNA های دیگر، هیبرید شود که این ویژگی و دیگر خصوصیات ویژه این مولکول باعث به کارگیری آن در بسیاری از روش های بیولوژی مولکولی در زمینه تشخیص و درمان بیماری ها شده است. در این مقاله، ساختار، خصوصیات بیوشیمیایی و کاربردهای زیست پزشکی PNA شرح داده می شود.