مقدمه: امروزه معیار تعیین جایگاه و اقتدار جهانی کشورها و اساس توسعه همه جانبه آنها میزان تولید دانش و دستاوردهای پژوهشی آنها در سطح رقابت جهانی است. با اطمینان میتوان ادعا کرد بین پژوهش و فناوری و میزان پیشرفت و توسعه پایدار در کشور رابطه مستقیم وجود دارد. اهمیت دادن به امر تحقیقات و افزایش فعالیتهای پژوهشی در کشور سبب توسعه و پیشرفت گردیده، خودکفایی و استقلال واقعی را برای آن مملکت به دنبال دارد. مواد و روش ها: مطالعه حاضردر قالب نامه به سردبیر با توجه به مرور منویات مقام معظم رهبری(مد ظله العالی) و بررسی قوانین دانشگاهی موجود در وزارت بهداشت به تبیین برخی از موانع پرداخته است. یافته ها: بررسی ها نشان میدهد که در وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی، چاپ مقالات به زبان فارسی با اقبال کم تری رو به روست و علل مختلفی از جمله سیاستگذاری های پژوهشی در وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی منجر به کم اهمیت جلوه دادن مقالات فارسی زبان می شود نتیجه گیری: در نهایت پیشنهاد میگردد که می توان با سیایت های تشویقی به سمت تولیدات علمی به زبان فارسی پیش رفت.

با توّجه به این که سیمای شیرین در منابعِ تاریخی با سیمای داستانیِ او تفاوت دارد، در این مقاله ابتدا به چگونگیِ جایگاه و موطن او در منابعِ کهنِ فارسی، سریانی، رومی و ارمنی پرداخته ایم؛ در منابعی همچون تاریخ بلعمی و شاه نامه، شیرینْ کنیز و محبوبۀ خسرو است و ذکری هم از موطن و اصالت او نیامده، امّا در منابعی دسته اوّل و هم روزگار با خسرو و شیرینِ تاریخی، همچون رویدادنامۀ سریانی، تاریخ سبئوس، تاریخ تئوفیلاکت سیموکاتا، شیرینْ اهلِ خوزستان و نواحیِ جنوبِ غربیِ ایران شهرِ عهدِ ساسانی یا میان رودان دانسته شده است. امّا این که چرا شیرین که در روایات تاریخی، اهلِ جنوبِ غرب ایران یا خوزستان بوده و در روایاتِ ناحیۀ اران، مبدّل به شاه دختی ارمنستانی شده، برخاسته از چند پیش زمینه و دلیلِ تاریخی دانسته ایم بدین قرار: 1) روایت پردازانِ این قصه خود اهلِ این ناحیه بوده اند و او را از آنِ خود کرده اند؛ 2) خسروپرویز در مقطعی تاریخی در بردع و آذربایجان به سر برده و خاطره اش در آن سامان باقی مانده؛ 3) شیرین خود از اهلِ نصارا و هم کیشِ ارمنیان بوده؛ 4) احتمال خلط و التباس بین مکانی به نام «بیت آرامایه» و «ارمن» و جایگزینی تبارِ ارمنی به جای تبارِ آرامی برای شیرین هم هست. بنابراین قصه پردازانِ اران و ارمن، برای هویت سازی و هم ذات پنداری او را بدانجا نقلِ مکان داده اند.

1این پژوهش به بررسی وضعیت پژوهشگران  رشته ادبیات فارسی با رویکرد علم سنجی بر اساس مقالات مجلات فارسی حوزه ادبیات فارسی بر اساس فهرست نشریات وزارت علوم می پردازد و تلاش می کند ضمن مشخص کردن میزان اهمیت و تأثیرگذاری هر یک از نویسندگان و مؤسسات پژوهشی در سپهر ادبیات دانشگاهی ایران، امکان ارزیابی سیاست های علمی پیشین کشور را در این حوزه فراهم آورد. در این پژوهش، ابتدا روند صعود و نزول تعداد مقالات و الگوهای هم نویسندگی در گذر زمان بررسی ، و محققانی با بیشترین تعداد مقالات تشخیص داده شده است. در ادامه، پس از تشکیل شبکه هم تألیفی نویسندگان، روابط و اهمیت نویسندگان این حوزه بررسی شده است. مشاهدات حاکی است  تعداد مقالات از دهه هفتاد به شدت رشد یافته است. مطابق پژوهش با وجود رشد تعداد مقالات سه نفره، هم چنان همکاری دو نویسنده در نگارش مقالات، الگوی رایج هم تألیفی به شمار می رود. بر اساس نتایج این پژوهش، قطب علمی دانشگاه تربیت مدرس و پژوهشگاه علوم انسانی و قطب علمی دانشگاه اصفهان ،تأثیرگذارترین مراکز پژوهشی در انتشار مقالات علمی رشته ادبیات فارسی ایران هستند.

در سده سوم هجری/ نهم میلادی، برخی شارحین اقلیدس گزاره هایی را بیان کردند (که آنها را زایادات می نامند) و در آنها مفاهیم یا تکنیک های خاصی آمده که از مباحث اقلیدس بر می آید. یکی از نخستین [نمونه های] زیادات، سه گزاره ای است که عباس بن سعید جوهری برای اثبات تعاریف پنجم و هفتم از مقاله پنجم اصول بیان  کرده است. نسخه منحصر به فردی از ترجمه فارسی این سه گزاره اخیرا پیدا شده است. در این مقاله، من به معرفی این متن فارسی، ترجمه انگلیسی آن و بررسی ارتباط آن با اصل عربی خواهم پرداخت. اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

گردآوردن و نظم بخشیدن به گفتارها و جستارها دربارۀ دائرةالمعارف، از آغاز ورود این گونه به ایران تا به امروز، نه تنها دسترسی به آنها را برای اطلاع جویان آسان می کند، بلکه علایق و سلایق موضوعی یا کاستی های تحقیقی را نیز می نمایاند و از این رو شاید پاشیدن بذر چون وچرایی شود در عرصۀ دائرةالمعارف نویسی ایران. گردآوری مقاله های فارسی با موضوع دائرةالمعارف و دائرةالمعارف نویسی پیشینۀ قابل توجهی ندارد. به جز اهتمامی ددر جای خود ارزشمند که غالباً گزیده ای از مقاله های روزنامه ها و نیز مصاحبه ها را تا سال 1377 دربر می گیرد (مقاله های 258 و 259 همین فهرست)، کار دیگری در این باره سراغ نداریم. مقاله نامۀ حاضر با این هدف تدوین شده است تا شروعی باشد برای پرکردن این کاستی. این فهرست مقاله هایی را دربر می گیرد که به زبان فارسی در نشریات ایران (به جز روزنامه ها) و همچنین در مجموعه مقاله ها از ابتدا تا پایان 1401 چاپ شده است.

در پژوهش حاضر، عبارتهای کلیدی از متون مقاله های فارسی به صورت خودکار جداسازی گردیده است. استخراج عبارتها مبتنی بر روشهای آماری، نحوه توزیع واژگان، مجاورت و ... صورت پذیرفته است. سیستمی که بر پایه پژوهش حاضر طراحی گردیده، با توجه به بازخوردهای کاربر از قابلیت یادگیری برخوردار است، با توجه به بازخوردهای کاربر از قابلیت یادگیری برخوردار است، به گونه ای که در طول زمان مرتبا به کارایی آن افزوده می شود. استخراج عبارتهای کلیدی می تواند در پهنه گسترده ای از مسایل از جمله در طراحی سیستمهای بازیابی اطلاعات، کاربر داشته باشد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

در سال 1380 که تشویقهای مالی وزارت علوم و بهداشت برای نشر مقاله در مجلات ISI آغاز شد، در نوشته ای کوتاه با عنوان «کوچ اندیشه ها» در همین فصلنامه، به کارگیری این شیوه را هزینه کردن در ایران و سود بردن غربیها از این هزینه تلقی کردم (دیانی، 1380). درمیزگرد «نقش ISI در رشد علمی ایران» که در سال 1386 تشکیل شد، اعلام گردید تنها 2% مقاله های ISI در داخل کشور قابل استفاده است، یعنی ما با هزینه ایران مقاله هایی را تولید می کنیم که به رشد علمی غرب کمک می کند. دکتر حبیبی اعلام داشته است «به نظر می رسد که عملا به هزینه ما، برای خارجی ها و حل مسائل آنها تحقیق می شود.» ایرج فاضل می نویسد: «آیا مسیر علم ما را باید خارجی ها تعیین کنند یا خودمان؟ آیا باید معیارها را آنها تعیین کنند یا خودمان؟ اگر معیار ارزیابی در اختیار آنها باشد، ما همیشه بازنده ایم».