مقدمه: راهنمایی و مشاوره دانشجویان، جزیی از وظایف اعضای هیات علمی دانشگاه ها، به منظور فایق آمدن بر مشکلات قابل پیشگیری و افت تحصیلی ناشی از آن محسوب می گردد. هدف از این مطالعه، تعیین نگرش اساتید دانشگاه علوم پزشکی کرمان نسبت به مشاوره و راهنمایی دانشجویان و نظرات آنان نسبت به وظایف اساتید مشاور بود.روش ها: در این مطالعه توصیفی-مقطعی، تعداد 164 عضو هیات علمی از طریق پرسشنامه مورد بررسی قرار گرفتند. برای سوالات نگرش این پرسشنامه، روایی 8/0 و پایایی 67/0 و سوالات وظایف مشاوره پایایی 8/0 محاسبه گردید. داده ها پس از جمع آوری، با استفاده از نرم افزار SPSS و با بهره گرفتن از آزمون های آماری t و ANOVA یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: هفتاد و هفت و شش دهم درصد از اساتید، سابقه مشاوره و راهنمایی دانشجویی داشتند و 6/82 درصد از آنان با وظایف مشاوره آگاه بودند، 7/86 درصد کاملا موافق و یا موافق با وظایف استاد راهنما بودند. در مجموع، 3/74 درصد از اساتید، نمره کل نگرش را کسب کردند. در مقایسه میانگین نمرات نگرش با متغیر مرتبه علمی و آگاهی از وظایف استاد مشاور، تفاوت معنی داری مشاهده گردید.نتیجه گیری: با توجه به نگرش نسبتا مثبت اساتید نسبت به مشاوره و راهنمایی و موافق بودن آنها با وظایف مصوبه وزارتخانه، شکی نیست که داشتن آگاهی و مهارت کافی و مناسب در انجام وظایف مشاوره و راهنمایی به منظور کمک و یاری به دانشجویان ضروری است. بنابراین، اطلاع رسانی و آموزش اساتید در خصوص مشاوره و راهنمایی پیشنهاد می گردد.  

دانشجویان در طی تحصیل خود به منظور کسب موفقیت و رفع مشکلات آموزشی و تحصیلی نیاز به مشاوره و راهنمایی دارند. عدم ارایه راهنمایی و مشاوره ناکافی و نامناسب دستیابی دانشجویان را به اهداف آموزشی و حرفه ای مربوطه دچار مشکل و اختلال می سازد. همچنین دانشجویان ممکن است از منابع مطمئن و مناسب در جهت رفع نیازهای مشاوره ای و اطلاعاتی خود استفاده ننمایند. هدف این مطالعه بررسی وضعیت رضامندی دانشجویان از ارایه خدمات مشاوره و راهنمایی تحصیلی از طریق دانشگاه بوده است. تعداد 445 نفر دانشجوی (230 نفر مرد، 215 نفر زن) سال آخر تحصیلی کلیه رشته های مختلف باضافه دانشجویان مقطع فیزیوپاتولوژی و نشانه شناسی پزشکی و علوم پایه دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی استان همدان به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت نمودند. میزان رضامندی دانشجویان در خصوص ارایه راهنمایی و مشاوره توسط پرسشنامه ای تهیه و پس از اطمینان از پایایی و روایی آنها مورد استفاده قرار گرفت. نمره رضامندی دانشجویان 25.52)=M، 10.82=SD) از ارایه مشاوره و راهنمایی اساتید غیر قابل قبول (نمره کمتر از 30) بوده است. نمره رضامندی دانشجویان مرد دانشکده های پرستاری و مامایی به میزان 35.12 (11.74=SD) و بهداشت به میزان 30.98 (9.07=SD) قابل قبول بوده است. همچنین تفاوت زیادی بین نمره رضامندی دانشجویان مرد 26.07، (11.74=SD) و زن 24.09، (9.72=SD) دانشگاه وجود نداشت. این مطالعه نشان داد ارایه مشاوره و راهنمایی دانشگاه نتوانسته است جایگاه رضایت بخشی برای دانشجویان داشته باشد همچنین دانشجویان منبع مطمئن و مشخصی برای رفع نیازهای مشاوره ای و راهنمایی در طی دوران تحصیل خود نمی شناسند.

مقدمه: مشاوره و راهنمایی به مجموعه فعالی تهایی اطلاق می شود که در آن فردی را در غلبه بر مشکلاتش یاری کنند. دانشگاه ها و محیطهای دانشجویی درگیر چالش هایی هستند و حمایت همه جانبه دانشجویان ضروری است. هدف: این مطالعه با هدف تعیین نیازهای مشاوره و راهنمایی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شاهرود در سال تحصیلی 1400-1399 انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی-مقطعی و به روش سرشماری بر روی 400 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شاهرود انجام شد. برای جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه دموگرافیک و پرسشنامه راهنمایی و مشاوره ربیعی و همکاران استفاده شد، داده ها بعد از جمع آوری وارد SPSS نسخه 18 شده و با کمک آمار توصیفی و تحلیلی تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: در این مطالعه نتایج نشان داد که از مجموع 400 نفر دانشجوی شرکت کننده (63 درصد) 254 نفر مرد و بقیه زن بودند، بیشتر گروه سنی شرکت کننده در مطالعه 20-18 سال (47/3 درصد) 189 نفر بودند و متغیرهای سن (P= 0/041)، دانشکده (P= 0/005) رشته تحصیلی (P= 0/016)، سال ورودی (P= 0/024) و شغل مادر (P= 0/039) با نیازهای مشاوره و راهنمایی ارتباط معن دار داشتند. بیش ترین اولویت های نیازهای مشاوره و راهنمایی به ترتیب رشد ارتقای فردی 5/53±19/50، نیازهای آموزشی 6/02±17/75، خانوادگی و ازدواج 6/42±16/66، نیازهای شغلی 4/99±16/31 و در نهایت نیازهای عاطفی و روانی 4/94±14/63 بودند و نمره کلی نیازهای مشاوره به ترتیب 23/28±84/87 بودند. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که نمره کلی نیازهای مشاوره و راهنمایی پایین تر از 100 بود که نشان دهنده نمره خوبی است ولی با این وجود لازم است دانشگاه ها و مراکز آموزشی جهت رشد، ارتقاء و بهتر شدن وضعیت فردی دانشجویان و حفظ این وضعیت، این مسائل را مورد توجه قرار داده و برنامه ریزی مناسب برای بهبود شرایط را انجام دهند.

مقدمه: این پژوهش با هدف تعیین نیازهای راهنمایی و مشاوره دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول انجام شد. روش کار: به این منظور از بین کلیه دانشجویان این واحد، 375 نفر به شیوه تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای مشتمل بر 41 گوبه با مقیاس لیکرت چهار درجه ای بود که نظر دانشجویان را در مورد شدت نیاز آنان به راهنمایی و مشاوره در زمینه های مختلف مورد پرسش قرار می داد. پایایی ابزار از طریق محاسبه ضریب آلفای کرونباخ 95/0 محاسبه شد. یافته ها: نتایج نشان داد، میانگین اولویت نیازهای مشاوره دانشجویان به ترتیب اهمیت عبارت بودند از: در حیطه رشد و ارتقای فردی (49/4)، سازشی-انطباقی (77/3)، آموزشی-تحصیلی (01/3)، حرفه ای-شغلی (13/2) و خانواده و ازدواج (61/1). سایر یافته ها نشان داد که در نیازهای راهنمایی و مشاوره دانشجویان زن و مرد در برخی حیطه ها تفاوت معنادار وجود دارد (05/0 > P). اما به تفکیک مقطع و رشته تحصیلی تفاوتی دیده نشد. نتیجه گیری: پنج نیازی که دانشجویان در مجموع حیطه ها بیشترین احساس نیازمندی را به خدمات راهنمایی و مشاوره اعلام کردند به ترتیب شامل «آشنایی با فرصت های شغلی کشور، روش کاریابی در جامعه، روش افزایش تمرکز حواس، روش برخورد با مشکلات زندگی و روش شاد زندگی کردن» بود. توصیه می شود دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی در راستای فراهم نمودن زمینه های رشد و پیشرفت تحصیلی دانشجویان و جلوگیری از افت تحصیلی، این یافته ها را در طراحی برنامه های مشاوره دانشجویی در دانشگاه مورد توجه قرار دهند.

مقدمه: تحصیل در سطوح دانشگاهی با توجه به تفاوت در ماهیت آموزشی و تغییر در نقش افراد از دانش آموزی به دانشجویی همواره می تواند با خطرات و آسیب های روانی همچون اضطراب همراه باشد. درگیر شدن اساتید در امور تحصیلی و روانی دانشجویان می تواند راهکاری مناسب جهت یافتن پتانسیل ها در دانشگاه و همچنین کشف زودرس مشکلات دانشجویی و خنثی نمودن آنها قبل از آن که به یک معضل عمومی تبدیل گردند، شود.روش: این مطالعه از نوع نیمه تجربی با هدف تعیین تاثیر اجرای طرح مشاوره و راهنمایی تحصیلی توسط استاد راهنما بر اضطراب دانشجویان به صورت دو گروهی و قبل و بعد از مداخله انجام گردید. ابتدا به کمک پرسشنامه استاندارد کتل سطح اضطراب دانشجویان اندازه گیری و سپس برنامه مشاوره و راهنمایی توسط اساتید راهنما برای گروه آزمون اجرا گردید. سپس مجددا سطح اضطراب در هر دو گروه (کنترل و آزمون) اندازه گیری گردید.یافته ها: گروه های مورد مطالعه از نظر اطلاعات دموگرافیک با یکدیگر همگون بودند. آزمون t مستقل نشان داد که بین میانگین اضطراب دانشجویان قبل از مداخله در دو گروه تفاوت معنادار وجود ندارد (p=0.56). همچنین آزمون t مستقل نشان می دهد که بین میانگین اضطراب دانشجویان بعد از مداخله در دو گروه تفاوت معنادار وجود دارد (p=0.001).نتیجه گیری: یافته های پژوهش صورت گرفته حاکی از آن است که راهنمایی تحصیلی منجر به اتصال محکم بین دانشجو و استاد و در نتیجه کمک به حل مشکلات احتمالی موجود در برنامه های آموزشی و جلوگیری از اتلاف زمان و رفع نواقص موجود در برنامه ها خواهد گردید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: پزوهش حاضر جهت بررسی تاثیر شیوه واقعیت درمانی گروهی بر بحران هویت در دانش آموزان دوره راهنمایی تحصیلی انجام شد.روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی 418 نفر از دانش آموزان پایه سوم راهنمایی که در سال 1386-7 در شهر خرم آباد تحصیل می کردند به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند و پرسش نامه هویت شخصی را به عنوان پیش آزمون تکمیل کردند. سپس 32 نفر که نمرات بالاتری را کسب کردند انتخاب و به طور تصادفی به 2 گروه تقسیم شدند. 16 نفر گروه آزمون را تشکیل داده و 10 جلسه مشاوره گروهی مبتنی بر واقعیت درمانی دریافت نمودند. گروه شاهد شامل 16 دانش آموز بود که هیچ گونه مداخله ای را تجربه نکردند. نهایتا گروه های آزمون و شاهد بار دیگر آزمون هویت شخصی را به عنوان پس آزمون تکمیل نمودند. شاخص های توصیفی، رگرسیون چندمتغیره و تحلیل کوواریانس جهت تحلیل داده ها استفاده شدند.یافته ها: میانگین نمره هویت شخصی دانش آموزان 12.65±7.43 بود و 72 نفر بحران هویت زباد داشتند. رگرسیون چندمتغیره نشان داد که مشاوره گروهی با رویکرد واقعیت درمانی به طور معنی داری می تواند بحران هویت را در دانش آموزان تخفیف دهد (P<0.05). با این وجود دختران و پسران از لحاظ میزان اثربخشی این روش تفاوت معنی داری نداشتند (P>0.05).نتیجه گیری: روش مشاهده گروهی مبتنی بر واقعیت درمانی در درمان بحران هویت در نوجوانان، صرف نظر از تفاوت های جنسیتی آنان توصیه می شود.