طراحی هواپیما، یک مساله پیچیده مهندسی است که به مقدار زیاد به ابتکارات فردی و سلیقه ای طراحی متکی است. برای کاهش اتکا به این وابستگی، از تکنیک الگوریتم ژنتیک به عنوان متدولوژی طراحی و بهینه سازی هواپیما، استفاده شده است. هواپیمای فجر یک هواپیمای نشست و برخاست فوق کوتاه است که برای تامین مسافرت های کوتاه از مرکز شهربه مرکز شهر، جابجایی و باربری هوایی روی ناو، طراحی شده است. نتایج بدست امده از این متدولوژی با بهترین هواپیمای هم رده دنیا نظیر YC-14 وQSRA مقایسه ای رضایت بخش داشته و حکایت از قابلیت این الگوریتم به عنوان متدولوژی طراحی مفهومی یا مقدماتی داشته و قابلیت این الگوریتم را به عنوان روش پیشرفته  و سازمان یافته ای جهت یافتن ساختارهای مناسب و مقایسه آنها تایید می نماید که با استفاده از خصوصیات این روش، زمان مقایسه طرح های مختلف و در نتیجه رسیدن به طرح بهینه کاهش یافته و دقت افزایش می یابد.

در حقیقت در فرایند طراحی بهینة محوطة توقفگاه هواپیماها یا ایپرون در فرودگاه باید پاسخی برای مسائلی یافت که عمده ترین آنها عبارتند از : مساحت، ابعاد و اندازة بهینة توقفگاه پایانة موجود و یا طراحی شده اعم از مسافری و باری ؛ تعداد و ابعاد و همچنین نحوة آرایش گیتها 2 براساس انواع مختلف عملیات ورود و خروج و نحوة توقف هواپیماها ؛ شبیه سازی و آرایش هواپیماها در محوطة توقفگاه موجود یا پیش بینی شده در مقاطع زمانی مختلف از روز در فرودگاه . به طور کلی در این تحقیق ، ابتدا مدل ریاضی بهینه ای برای طرح و آرایش محوطة توقفگاه هواپیماها ارائه و سپس براساس مبانی نظری این مدل و به منظور دستیابی به شرایط واقعی طرح و لحاظ کردن مشخصه ها و متغیرهای تصادفی از جمله تقاضای وارده بر مجموعة عناصر سیستم و ارزیابی و آزمایش آن ، مدل شبیه سازی طراحی این بخش از فرودگاه مطرح خواهد شد. نتایج حاصل از شبیه سازی رایانه ای مبتنی بر مدل ریاضی ارائه شده نشان دهندة این است که سیاستها و خط مشیهای مدیران فرودگاه و شرکتهای هوایی در قالب برنامه های زمان بندی پروازی، نوع کاربری گیتهای توقفگاه، ترکیب ناوگان هواپیمایی فرودگاه در طول دوره های طرح، شرایط عملیاتی و خدمات رسانی و ملاحظات اقتصادی تأثیر تعیین کننده ای در ساختار طراحی توقفگاههای هواپیما دارد.

شبیه سازهای پروازی هواپیما دارای سامانه حرکتی نقش مهمی در بهبود کیفیت آموزشی، افزایش ایمنی پرواز و کاهش هزینه های آموزشی را دارند. مکانیزم استوارت، یکی از سامانه های حرکتی در شبیه سازها می باشد. این مکانیزم شش درجه آزادی به دلیل مستقل نبودن درجات آزادی حرکتی سازه، از لحاظ تحلیل دینامیکی و کنترلی دارای پیچیدگی های خاص خود می باشد. در این مقاله یک سامانه حرکتی الکترومکانیکی شش درجه آزادی، به صورت کامل طراحی و تحلیل شده است. با در نظر گرفتن سرعت ها و شتاب های خطی و دورانی، وزن مجموعه کابین و روابط سینماتیکی دستگاه، حرکت های فضای کاری سکو آنالیز شده و موقعیت، سرعت و شتاب در هر لحظه محاسبه می شود. اثر پارامترهای مختلف مانند زوایای رول، یاو، پیچ، سرعت و شتاب خطی و زاویه ای سکوی بالایی بر روی نیرو و سرعت عملگرها به صورت عددی مورد بررسی قرار گرفته است. سپس با استفاده از نیروهای وزن و شتاب های دینامیکی به دست آمده، توان الکتروموتور، طول و قطر بال اسکرو، تغییر طول پایه ها، سکوی پایینی و پایه های رابط تحلیل و طراحی شده اند.

در پژوهش حاضر به طراحی بهینه یک جاذب شوک نیمه فعال مجهز به شیر MR به منظور کاربرد در ارابه فرود اصلی هواپیما پرداخته می شود. در فاز اول این طراحی، ابتدا در حالت غیر فعال بودن جاذب و بر مبنای معیار طراحی نمودار نیرو-جابجایی و در نظر گرفتن یک مقدار بیشینه فشار گاز، ابعاد سیلندر اصلی، سیلندر پیستون، عرض اوریفیس، شعاع و طول شیر مشخص می گردند. در ادامه و در فاز دوم طراحی، با استفاده از اطلاعات به دست آمده در فاز اول و بر مبنای معیارهای عملکردی شیر MR و اصل عدم اشباع مغناطیسی شیر در استفاده حداکثری از ظرفیت کاری سیال MR، طراحی بهینه شیر MR در حجم ثابت شیر و حالت فعال بودن جاذب شوک صورت می پذیرد. در مسیر طراحی اثر پارامترهای هندسی بر روی نیروی جاذب شوک نیز مورد بررسی قرار گرفته و نشان داده می شود که عرض اوریفیس مؤثرترین و حساس ترین پارامتر هندسی در این رابطه می باشد. طراحی بهینه جاذب شوک MR ارابه فرود اصلی هواپیما بر اساس معیارهای عملکردی شیر MR و همچنین بررسی اثر پارامترهای هندسی شیر MR بر روی نیروهای جاذب شوک و خواص مغناطیسی شیر از جمله نوآوری های پژوهش حاضر می باشد. با توجه به اهمیت و کاربرد جاذب شوک MR، نتایج و دست آوردهای پژوهش حاضر می تواند علاوه بر مورد خاص مورد مطالعه یعنی ارابه فرود هواپیما، در سایر صنایع نیز مورد استفاده قرار گیرد.

خوردگی پدیده ای زیان بار برای فلزات است که به صنایع مختلف همچون هوافضا خسارت زیادی وارد می کند. تقریبا حدود هشت الی بیست درصد هزینه مربوط به تعمیر و نگهداری هواپیما به علت خوردگی هایی هم چون خوردگی سطحی، خوردگی شیاری، خوردگی تنشی، خوردگی مرزدانه ای، خوردگی گالوانیکی و خوردگی از نوع حفره دار شدن است. از طرفی شرایط محیطی یک هواپیما از لحظه شروع پرواز تا اتمام آن بسیار متغیر است که عاملی برای بسیاری از مشکلات رایج در هواپیماها است. روش های مختلفی برای حفاظت از فلزات دربرابر خوردگی وجود دارد که از آن جمله می توان به استفاده از پوشش های محافظ اشاره کرد. در این راستا در این مقاله بر روی دو زیرآیند آلومینیومی و فولادی از جنس مورد استفاده در بخشهای مختلف سازه های هوایی، پوشش محافظ سه لایه شامل اپوکسی های بیلد به عنوان لایه میانی و پلی یورتان به عنوان لایه رویه در دو سیستم پیشنهاد و اعمال شده است. در سازه های آهنی، اپوکسی غنی از روی و در سازه های آلومینیوم، اپوکسی به عنوان پرایمر استفاده شده است. روش اعمال هرکدام از لایه ها به وسیله اسپری پاشش رنگ صورت گرفته است. فاصله زمانی بین اعمال یک لایه از پوشش با لایه بعدی، وابسته به دما و رطوبت محیط اعمال داشته و بین 6 تا 24 ساعت متغیر بود. با طراحی این سامانه های پوششی، مقاومت هر دو سازه آهنی و آلومینیومی در برابر شرایط خورنده بسیار بالا رفت. نتایج آزمون طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی نشان داد که پوشش اعمالی بر روی زیرآیند آلومینیومی بعد از گذشت هزار ساعت از غوطه وری در محلول خورنده تنها یک ثابت زمانی از خود نشان داد و مقدار امپدانس در فرکانس های پایین، حفاظت شوندگی بسیار خوب زیرآیند آلومینیومی را تایید کرد. هم چنین آزمون چسبندگی پول آف نشان از چسبندگی قابل توجه پوشش محافظ بر روی زیرآیند آلومینیومی داد.