هدف این پژوهش بررسی رابطه سبک های بازی و سبک های یادگیری بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش همه دانشجویان دانشگاه زنجان در سال تحصیلی 97-98 بود که از بین آن ها 120 نفر به عنوان نمونه پژوهش و به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه سبک های بازی ((Hexad, 2016 و سبک های یادگیری (kolb, 2005) پاسخ دادند. داده های پژوهش با استفاده از روش آماری رگرسیون لجستیک مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تحلیل داده ها در مورد رابطه سبک های بازی و سبک های یادگیری نشان داد سبک بازی اجتماعی توسط سبک های یادگیری واگرا، عمل گرا و همگرا (p<. /05) قابل پیش بینی است و جهت رابطه در این سه سبک مثبت است. همچنین نتایج نشان می دهد که سبک یادگیری واگرا به طور معناداری سبک بازی موفقیت طلب را پیش بینی می کند و جهت این رابطه منفی است (p<. /05)؛ یعنی افرادی که سبک بازی موفقیت طلب بالاتری دارند سبک یادگیری واگرای کمتری دارند. همچنین سبک یادگیری همگرا به طور معنا داری می تواند سبک بازی خرابکار (p<. /05) را پیش بینی کند که جهت این رابطه مثبت است؛ بنابراین یادگیرندگانی که سبک یادگیری همگرا دارند سبک بازی خرابکار نیز دارند. در نتیجه ابعاد سبک های یادگیری و مولفه های آن می تواند پیش بینی کننده خوبی برای سبک های بازی باشد.