مقدمه: محیط دانشکده و فرآیند تحصیل در رشته دندانپزشکی، به طور بالقوه محیطی پراسترس است. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل استرس زای محیط آموزشی دندانپزشکی از دیدگاه دانشجویان دانشکده دندانپزشکی یزد انجام گرفت. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی به صورت مقطعی در سال 1400 بر روی دانشجویان بالینی دکتری عمومی دندانپزشکی یزد انجام پذیرفت. مشخصات دموگرافیک و میزان استرس دانشجویان در حیطه های مختلف، با استفاده از پرسش نامه استرس محیط آموزشی دندانپزشکی جمع آوری شد. داده ها با استفاده از نرم افزارversion 16  SPSS و آزمون های آماری تی، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنی داری 0/05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: از 240 دانشجوی شرکت کننده، 62/9 درصد مؤنث بودند. میانگین نمره استرس کل دانشجویان 13/7±80/17 از 132 بود. 40 درصد دانشجویان سطح استرس بالا، 59/2 درصد متوسط و تنها 0/8 درصد سطح استرس پایینی نشان دادند. میانگین نمره کل استرس دانشجویان و به تفکیک حیطه ها، براساس جنسیت، تحصیلات والدین و سال ورودی دانشجویان اختلاف آماری معنی داری نشان نداد (0/05

زمینه و هدف: میزان تولید مقالات علمی یکی از معیارهای توسعه یافتگی کشورها است. با توجه به وجود 18 دانشکده دندانپزشکی در کشور انتظار می رود تولید مقالات علمی دندانپزشکی بسیار بیشتر باشد. هدف از تحقیق حاضر بررسی نظر دانشجویان تخصصی دندانپزشکی در رابطه با موانع و مشکلات تولید مقاله علمی از تحقیقات علمی دندانپزشکی بود.روش بررسی: پرسشنامه خود ایفا در بین دانشجویان تخصصی تمام دانشکده های دندانپزشکی ایران در خرداد 89 توزیع شده و پاسخ ها تا آذر 89 جمع آوری شد. موانع تولید مقالات علمی به وسیله هشت جمله مورد سوال قرار گرفت. برای آنالیز آماری از آزمون Chi-square استفاده شد.یافته ها: در مجموع تعداد 270 پرسشنامه تکمیل شده از 14 دانشکده جمع آوری شد. میانگین سنی پاسخ دهندگان 3.8±29.6 سال بود و 53% آنها را مردان تشکیل می دادند. نزدیک به نیمی از پاسخ دهندگان اعلام کردند که دست کم یک مقاله علمی دندانپزشکی منتشر کرده اند. کمتر از نیمی از پاسخ دهندگان اعلام کردند که از نتایج پایان نامه دوره عمومی، مقاله ای منتشر کرده اند. این مطلب در زنان و در دانشجویان جوان تر بیش از سایرین صدق می کرد (0.05>P). شایع ترین موانع تولید مقالات علمی، فقدان مرکزی برای ویرایش زبان انگلیسی، فقدان انگیزه مالی، فقدان شرایط مناسب، و عدم تسلط به اصول نگارش متون علمی گزارش شدند.نتیجه گیری: برای افزایش سهم دندانپزشکی ایران در تولید مقالات علمی دندانپزشکی، باید به ظرفیت دانشجویان تخصصی دندانپزشکی توجه شده و با فراهم کردن شرایط مناسب، موانع تولید و انتشار مقاله علمی برطرف گردد. بخصوص با توجه به نتایج مطالعه حاضر، فراهم کردن شرایط ویرایش زبان انگلیسی، برقراری عوامل انگیزشی مالی و فراهم کردن محیط مناسب برای نوشتن مقاله و ارایه آموزش های نوشتن مقالات علمی باید در اولویت قرار بگیرد.

مقدمه: یکی از مهم ترین وظایف آموزشی دانشگاه های علوم پزشکی کشور، تربیت و آموزش دانشجویان دوره عمومی است. مطالعات انجام شده در زمینه علوم پایه بیش تر در راستای ارزیابی کیفیت آموزشی دروس علوم پایه است و کم تر مطالعه ای به ارزیابی کیفیت آزمون علوم پایه پرداخته است. این مطالعه با هدف بررسی دیدگاه دانشجویان دندانپزشکی اصفهان، یزد، کاشان در مورد آزمون جامع علوم پایه در سال 1396 انجام شد. روش ها: در این مطالعه توصیفی-مقطعی، 280 دانشجو ی دندانپزشکی دانشگاه های اصفهان، یزد و کاشان به صورت سر شماری شرکت کردند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای از پیش ساخته توسط نصری که روایی و پایایی آن تایید شده بود، شامل 26 سؤال پنج گزینه ای در هفت حیطه بود. داده ها با استفاده ازآزمون آنالیز واریانس یک طرفه، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون T-test تجزیه و تحلیل گردید. نتایج: مقایسه میانگین نمرات به تفکیک دانشگاه حاکی از تفاوت معنادار در حیطه ی فواید آزمون (698/5, f= 05/0(p< و محتوای سؤالات (717/3, f= 05/0(p< بین دانشگاه ها است. بر اساس سهمیه ی قبولی دانشجویان در دانشگاه تفاوت معناداری بین دو جنس در هیچ کدام از حیطه ها دیده نشد. براساس آزمون آنالیز واریانس یک طرفه در میانگین نمره به تفکیک ترم تحصیلی تفاوت معناداری درحیطه محتوا سؤالات (362/2, f= 05/0(p< و فواید آزمون (059/3, f= 05/0(p< مشاهده شد. نتیجه گیری: در این مطالعه اگر چه اکثر دانشجویان، آزمون علوم پایه را برای سنجش اطلاعات ضروری دانسته اند ولی نمره امتحان را بیانگر دانش دانشجو نمی دانستند. با در نظر گرفتن نتایج تحقیق به نظر می رسد تجدید نظر در مورد آزمون علوم پایه و برگزاری آن به عنوان آزمون جامع دندانپزشکی در اواخر دوره عمومی فواید منطبق تری با اهداف کوریکولوم جدید دندانپزشکی در پی دارد.

مقدمه: محیط تحصیلی دندانپزشکی دارای زمینه هایی برای ایجاد استرس می باشد، که این موضوع برای نظام آموزشی زیان آور است. این مطالعه با هدف بررسی استرس درک شده از محیط تحصیلی دندانپزشکی و استرس ناشی از شخصیت فردی توسط دانشجویان دانشکده دندانپزشکی رفسنجان انجام شد.روش ها: در این مطالعه مقطعی، نمونه مورد مطالعه در سال 1388 به صورت سرشماری از کل دانشجویان دانشکده دندانپزشکی رفسنجان انتخاب شد. برای بررسی سطح استرس درک شده از محیط دندانپزشکی از پرسشنامه تعدیل شده DES (Dental Environment Stress) و برای بررسی استرس ناشی از شخصیت فردی از آزمون چهارم پرسشنامه استرس کودرون استفاده شد. داده ها به وسیله آزمون هایANOVA ،T-test  و Tukey post hoc و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: میانگین کلی استرس برابر با 0.54±1.89 (بر مبنای حداکثر 4) محاسبه شد. بیشترین و کمترین میانگین استرس درک شده به ترتیب مربوط به دانشجویان سال سوم 0.25±2.53 و سال اول 0.29±1.54 بود. در بین حیطه های استرس زا بیشترین و کمترین میانگین به ترتیب مربوط به حیطه کار کلینیکی 0.83±2.39 و عوامل شخصی 0.53±1.06 بود. «کامل کردن رکوارمنت بالینی» بیشترین میانگین 1.06±2.95 را در بین عوامل استرس زا به خود اختصاص داد. در کل تفاوت معناداری از نظر درک استرس محیطی بین دانشجویان دختر و پسر مشاهده نشد (P<0.05). 84.8 درصد دانشجویان دارای شخصیت استرسی بودند. همچنین همبستگی بین میانگین کل DES و استرس فردی وجود نداشت (p=0.54, r=0.17).نتیجه گیری: استرس در محیط دندانپزشکی، در کل از سطحی متوسط برخوردار است که بیشترین استرس درک شده مربوط به حیطه کار کلینیک است. درصد زیادی از دانشجویان رشته دندانپزشکی از شخصیت استرسی برخوردارند ولی این باعث نمی شود که استرس محیط را نیز بیشتر درک کنند. با توجه به وجود بالاترین سطح استرس در بین دانشجویان سال سوم، توصیه می شود اقدامات خاص برای این دوره حساس از آموزش دندانپزشکی در نظر گرفته شود.

زمینه و هدف: با وجود لزوم آموزش دندانپزشکی پاسخگو، هدف از ارایه واحدهای درسی دندانپزشکی جامعه نگر، راهکاری جهت بهبود سلامت دهان و دندان جامعه و جبران کاستی های نظام درمان بوده است. بنابر اهمیت ارزیابی، هدف این مطالعه تعیین وضعیت نگرش و باور دانشجویان دندانپزشکی در سال های آخر تحصیل نسبت به آموزش های دندانپزشکی مبتنی بر جامعه بود. روش بررسی: مطالعه حاضر به صورت مقطعی بر روی 159 نفر از دانشجویان دندانپزشکی سال ششم (ورودی مهرماه و بهمن ماه) دانشکده دندانپزشکی اصفهان به صورت سرشماری انجام شد. این دانشجویان در سال تحصیلی 1397 پرسشنامه مربوطه را که توسط محققین در سه بخش نگرش نسبت به فعالیت در عرصه، آموزه ها و تجربیات از فعالیت در عرصه حین آموزش و موانع و مشکلات فعالیت در عرصه ساخته و روایی محتوایی و صوری آن تایید شده بود به طور خود ایفاء، تکمیل نمودند. پس از جمع آوری اطلاعات و آنالیزهای توصیفی، ارتباط متغیر های جنسیت و سال ورود با نمرات نگرش با آزمونMann-Whitney U مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: از مجموع 102 پرسشنامه پاسخ داده شده (ضریب پاسخ دهی64%)، نیمی از دانشجویان معتقد به لزوم فراهم کردن خدمات درمانی به صورت سرویس های سیار یا خارج از مطب برای جامعه بودند. 90% دانشجویان موافق تلفیق آموزش در عرصه با آموزش های متداول در دانشکده دندانپزشکی بوده و این خدمات را فرصتی برای استفاده از تجربیات و دانش خود برای ارتقای سلامت دهان و دندان جامعه می دانستند. 84% از آن ها قایل به تقویت اعتماد به نفس حین ارایه خدمات خارج از دانشکده بودند. در بسیاری از گزاره های حیطه نگرش به ارایه خدمت در عرصه درصد قابل توجهی (50% تا 60%) نظری نداشتند. نتیجه گیری: اگرچه در بسیاری از حوزه های نگرشی نسبت به ارایه خدمات در عرصه های اجتماعی و نیز نگرش به آموزه ها و تجربیات از دندانپزشکی مبتنی بر جامعه نگرش خوب و مثبتی وجود دارد، توجه و کار در حوزه نگرشی-عاطفی آموزش در این زمینه در کنار محتوای آموزشی ضروری به نظر می رسد.