کاربرد سیستم مائی مایسلی مخلوط شامل سدیم دودسیل سولفات (SDS) و پلی اکسی اتیلن (23) دودکانول (Brij-35) به عنوان فاز متحرک در کروماتوگرافی مایع فاز معکوس مطالعه شد. دسته ای از کلروفنولها به عنوان مخلوط آزمایشی مورد استفاده قرار گرفتند. ارزیابی اثر افزایش اصلاحگر آلی بر کارایی نشان داد که استفاده از غلظتهای کمی از افزودنیهای آلی، کارایی را در فاز متحرک مایسلی مخلوط SDS/Brij-35 بهبود می بخشد. اثرات غلظت پروپانول، غلظت کل سورفاکتانت و pH بر بازداری و گزینش پذیری نیز مورد ارزیابی قرار گرفت و نشان داده شد که بین LnK′ و کسر حجمی پروپانول در گستره 10-0 درصد، رابطه ای خطی وجود دارد. همچنین کاهش منظمی در بازداری نمونه ها به صورت تابعی از غلظت سورفاکتانت مشاهده گردید. نتایج نشان دادند که قدرت شویش با کاهش pH فاز متحرک افزایش می یابد. همچنین با افزایش قدرت شویش تغییر در گزینش پذیری کروماتوگرافی مشاهده گردید.

تعدادی از پلی اترهای غیر حلقوی با گروههای انتهایی متفاوت و افزایش طول زنجیر برای استخراج نمک لیتیم از محیط آبی به فاز آلی مانند کلروفرم، کربن تتراکلرید، 1،2- دی کلرواتان ومطالعه اثر تغییر ساختار در مولکول استخراج کننده در انتخابگری و بهره، به کار گرفته شده اند. یونوفرهای استفاده شده عبارتند از: DEG (I), DEGDME (II), DEGMBE (III), DEGDBE (IV), DEGDB (V), EE (VI), ME (VII), Cryptofix (VIII), TEG (IX), TrEG (X). روند استخراج IV > III > I ≈ II > VI > VII > V > VIII ≈ IX ≈ X. مشخص گردید که DEGDBF مناسب ترین یونوفر برای استخراج یون لیتیم است.

در این مقاله یک قالب محاسباتی برای مدل سازی اثرهای رفتار غیر آرمانی مخلوط و انتقال جرم بر هیدرودینامیک یک سامانه چند فازی، با استفاده از روش های  CFDپیشنهاد شده است. انتقال جرم به واسطه میعان وتبخیر با استفاده از پتانسیل شیمیایی در فصل مشترک گاز - مایع، مدل می شود. انتقال اجزا به نفوذ در فصل مشترک و در نتیجه به گرادیان غلظت در فصل مشترک وابسته است. از روش عددی حجم محدود (Finite Volume) در حل معادلات حرکت استفاده شد. چون بررسی رفتار غیر آرمانی سامانه از لحاظ ترمودینامیکی مورد نظر می باشد، محاسبات تعادلی با استفاده از تعریف ضریب فوگاسیته برای هر دو فاز مایع و گاز انجام شد. مقایسه نتیجه های تجربی به دست آمده از شبیه سازی نشان داد که قالب محاسباتی پیشنهاد شده می تواند هیدرودینامیک سیستم های چند فازی چند جزیی با رفتار ترمودینامیکی غیر آرمانی را شبیه سازی کند.

در این تحقیق، 35 سویه قارچی از سبزی های فاسد شده جدا شد و برای استفاده از پلی گالاکترونیک اسید به عنوان تنها منبع کربن مورد غربال گری قرار گرفت. 25 نمونه جدا شده دارای فعالیت پلی گالاکتروناز بودند که در سنجش توسط پلیت با ایجاد یک منطقه شفاف قابل دیدن بود. سویه هایی که بیشترین تولید را داشتند، به وسیله اندازه گیری ناحیه شفاف تشکیل شده در اطراف کلنی هایی که با رنگ آمیزی اختصاصی رتنیوم رد، رنگ آمیزی شده بودند، قابل تشخیص بودند. قارچی که بیشترین خاصیت تولید آنزیم پلی گالاکتروناز را داشت، قارچ تتراکوکوسپوریوم بود که بر اساس ویژگی های مورفولوژیکی و میکروسکوپی شناسایی شد. کشت سویه انتخابی (سویه قارچی تتراکوکوسپوریوم) در محیط مایع انجام شد که در نتیجه مقدار زیادی آنزیم تولید گردید. بیشترین میزان تولید آنزیم، پس از گذشت 48 ساعت از کشت مایع می باشد. پلی گالاکتروناز تولید شده در pH برابر 5 و دمای 35 درجه سانتی گراد دارای حداکثر فعالیت می باشد.Mn2+ ، Ag3+ و دترجنت های فعال سطحی مانند توین 20 و تریتون 100-X  فعالیت پلی گالاکتروناز را تا 37 درصد افزایش داده و EDTA  فعالیت آنزیم را به 125 درصد حد معمول می رساند.

اترهای تاجی 12ـ کراون ـ 4(12C4)، بنزو ـ15ـ کراون ـ (B15C5)5، 18 ـ کراون ـ(18C6)6 ، نیتروبنزو ـ 18 ـ کراون ـ 6(NB18C5)، دی بنزو ـ 18 ـ کراون ـ(DB18C6)6  و دی سیکلو هگزیل ـ 18 ـ کراون ـ (DC18C6)6 حل شده در دی کلرو متان در تماس با محلول های آبی از اسیدهای سولفوریک و کلریدریک قادر به تشکیل کمپلکس های اکسونیم هستند. این توانایی اجازه می دهد تا انتقال اکسانیون های کروم (VI) از محیط های اسیدی و از درون غشاء مایع آلی به فاز پذیرنده (آب مقطر) صورت گیرد. در میان اترهای تاجی مطالعه شده، DC18C6 بالاترین کارایی انتقال را ارایه داده است. اثر عوامل تاثیر گذار بر فرایند مانند غلظت اتر تاجی در فاز آلی، نوع رقیق کننده آلی، غلظت اسید در فاز پذیرنده و زمان، مورد بررسی قرار گرفته است. 4 آزمایش تکراری نشان داد که میانگین 95.6(±1.3) درصد از کروم اولیه در فاز دهنده (10-3 مولار از کروم و 6 مولار سولفوریک اسید به حجم 10 میلی لیتر) از درون غشا (DC18C6 به غلظت 0.05 مولار در دی کلرومتان و به حجم 20 میلی لیتر) پس از 8 ساعت به فاز آبی پذیرنده (آب مقطر به حجم 10 میلی لیتر) استخراج می شود. نتیجه های متناظر در شرایط یکسان در حضور کلریدریک اسید (4 مولار) برابر 95.0(±1.2) درصد بود. انتخاب گری فرایند با انجام آزمایش های انتقال رقابتی یون های درون یک محلول شامل کروم (VI)، نیکل (II)، کبالت (II)، سرب (II)، منگنز (II)، روی (II) و آهن (II) بررسی شد. این روش برای بازیابی کروم از دو نمونه حقیقی تهیه شده از صنایع آب کروم کاری مورد استفاده قرار گرفته است.

در این تحقیق، یک شبکه عصبی مصنوعی (ANN) برای آنالیز صعود مویینه در محیط پرزدار مورد استفاده قرار گرفت. آزمایش های ترشوندگی با 15 مایع و 15 پودر متفاوت انجام شد. مایعات، گستره وسیعی از کشش سطحی (15.45-71.99 mJ/m2)و ویسکوزیته (0.25-21mPa.s) را پوشش دادند. پودرها نیز گستره قابل قبولی از اندازه ذره (0.012-45mm) و انرژی آزاد سطح (25.54-63.90mJ/m2) را به دست دادند. همچنین، یک شبکه عصبی مصنوعی، برای پیش گویی زمان صعود مویینه تا یک ارتفاع داده شده معلوم به کار گرفته شد. ورودی های شبکه، چگالی، کشش سطحی و ویسکوزیته مایعات و اندازه ذره، چگالی بالک، چگالی فشرده سازی و انرژی آزاد سطح پودرها بودند. دو پارامتر آماری یعنی مربع ضریب همبستگی (r2) و فاکتور کارایی (PF.3) برای مقایسه زمان های صعود مویینه تجربی با: الف) مقدارهای معادل پیش­بینی شده به وسیله یک شبکه عصبی مصنوعی طراحی و آموزش دیده و ب) مقدارهای معادل محاسبه شده به وسیله معادله Lucas-Washburn همچنین مقدارهای معادل محاسبه شده به وسیله شکل های اصلاح شده متفاوت معادله ذکر شده، به کار رفتند. بایستی توجه کرد که در مورد یک همبستگی کامل، r2=1 و PF.3=0 است. نتیجه ها نشان داد که تنها روش شبکه عصبی مصنوعی حاضر، قادر بود که زمان صعود مویینه را با دقت بال یعنی (r2=0.91, PF.3=55) پیش بینی کند. زمان های مربوط به معادله Lucas-Washburn بدترین همبستگی(r2=0.11, PF.3=1016) را به دست دادند. علاوه بر این، زمان های به دست آمده از شکل­های اصلاح شده متفاوت معادله ذکر شده که به وسیله افراد متفاوت پیشنهاد شده است، در مقایسه با زمان های صعود مویینه تجربی نتیجه های چشم گیر یعنی (PF.3=129-293, r2=0.24-0.44) به­دست ندادند. 

 مشخصه های خروجی پیل های سوختی تحت تاثیر پارامترهای زیادی از قبیل هندسه، ابعاد، مواد سازنده و شرایط سیالات ورودی قرار دارد. در این پژوهش، برای مطالعه پارامتری پیل سوختی، مدلی ریاضی و در پی آن یک تحلیل عددی دو بعدی ارایه شده که در آن اثر دما و فشار سیال در کانال ها، ضخامت غشاء و غلظت اکسیژن ورودی به لایه نفوذ گاز به ازای چگالی جریان های مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. نتیجه ها نشان می دهد که افزایش فشار و غلظت اکسیژن ورودی و همچنین کاهش ضخامت غشاء چگالی توان را ارتقا می دهد و موجب افزایش چگالی جریان محدود کننده می شود.