هدف این پژوهش، بررسی سودمندی روش های کاهش متغیرها و روش غیرخطی رگرسیون بردارهای پشتیبان، در پیش بینی بازده سهام شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. با استفاده از روش های مبتنی بر همبستگی و تحلیل عاملی، متغیرهای بهینه از بین 52 متغیر اولیه، انتخاب یا استخراج شده است. در ادامه، با استفاده از روش های غیرخطی رگرسیون بردارهای پشتیبان و شبکه های عصبی مصنوعی و همچنین رگرسیون خطی، بازده سهام 101 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1383 الی 1392 پیش بینی شده است. یافته های تجربی این پژوهش حاکی از عملکرد بهتر رگرسیون بردارهای پشتیبان نسبت به دو روش دیگر پیش بینی و عملکرد بهتر هر دو روش غیرخطی پیش بینی نسبت به رگرسیون خطی است. افزون براین، یافته های پژوهش، بیانگر سودمندی روش های کاهش متغیرها و وجود تفاوت معنادار بین میزان سودمندی دو روش مبتنی بر همبستگی و تحلیل عاملی و همچنین برتری روش مبتنی بر همبستگی است.