تاثير يك جلسه تمرين فزاينده درمانده ساز بر تستوسترون و كورتيزول بزاقي در كشتي گيران

در اين پژوهش، تاثير يک جلسه تمرين فزاينده درمانده ساز بر تستوسترون و کورتيزول بزاقي در کشتي گيران دانشگاهي بررسي شد.
9 دانشجوي مرد کشتي گير با ميانگين سني 2.18±22.44، قد 8.24±170 سانتي متر، وزن 9.02±66.6 کيلوگرم، حداکثر اکسيژن مصرفي 3.44±47.11 ميلي ليتر در دقيقه به ازاي هر کيلوگرم از وزن بدن و سابقه تمرين کشتي 3±6 سال به عنوان آزمودني اين پژوهش انتخاب شدند. هر يک از آزمودني ها روي نوارگردان با استفاده از دستورالعمل بروس تا سرحد خستگي دويدند. نمونه تحريک نشده بزاق در زمان استراحت قبل از تمرين به مدت 90 دقيقه با فواصل زماني 30 دقيقه بعد از تمرين جمع آوري شد. غلظت تستوسترون و کورتيزول بزاقي با استفاده از روش (ELISA) مورد سنجش قرار گرفتند، اطلاعات بدست آمده با استفاده از روش آماري (ANOVA) با اندازه گيريهاي مکرر تجزيه و تحليل آماري شد و سطح معني داري نيز (P<0.05) در نظر گرفته شد. غلظت تستوسترون بزاقي بلافاصله پس از يک جلسه تمرين فزاينده تا سرحد خستگي کاهش يافت (P<0.001) و اين کاهش پس از 90 دقيقه دوره ريکاوري در مقايسه با زمان استراحت معني دار شد (P<0.001). غلظت کورتيزول بزاقي بلافاصله و 30 دقيقه پس از تمرين در مقايسه با مقادير زمان استراحت افزايش يافت (P<0.001)، اما 90 دقيقه پس از تمرين از غلظت کورتيزول کاسته شد و به نزديکي مقادير استراحتي رسيد. غلظت نسبت تستوسترون به کورتيزول نيز بلافاصله پس از تمرين در مقايسه با مقادير استراحتي کاهش يافت (P<0.001) و تا 90 دقيقه پس از تمرين روند کاهش آن ادامه يافت. نتايج بدست آمده از اين پژوهش نشان داد يک جلسه تمرين فزاينده درمانده ساز موجب تغييرات برجسته اي در غلظت تستوسترون و کورتيزول بزاقي مي شود. اين تغييرات تا 90 دقيقه پس از تمرين نيز ادامه دارد. کاهش نسبت تستوسترون به کورتيزول نيز نشان دهنده بر هم خوردن تعادل روندهاي آنابوليک و کاتابوليک متعاقب يک فعاليت درمانده ساز است.