محمود سامي البارودي يكي از پيشروان نهضت جديد در شعر عربي است. او از جمله كساني است كه شعر كلاسيك را احيا كرد و به آن قوت و حيات تازه بخشيد و وظيفه شعر را در برابر زمان و جامعه به خوبي فهميد. از اين رو باب موضوعات اجتماعي از جمله عدالت، مساوات و شوري را در شعر گشود، و در اين ابتكار راهگشاي شاعراني چون حافظ ابراهيم و احمد شوق و ديگران گرديد. زندگي و اشعار بارودي نشانگر حسن ايمان و اخلاص اوست. در انديشه او نهضت واقعي در ابعاد گوناگون آن به ويژه در ادبيات تنها در سايه دين امكان پذير است. لذا در ديوانش كمتر قصيده اي است كه در آن اشارات مختلفي به دين و مفاهيم آن نباشد. او معلم قرآن بود و آنچه را كه از اين كتاب مقدس آموخته بود در اشعارش به خوبي به تصوير كشيده است. خصوصا در آنجا كه به اقتضاي حال به ستايش از خداوند و يا بيان صفات او پرداخته است.