رضايت شغلي معلمان مدرسه: توسعه الگوي رضايت شغلي در نظامهاي تربيتي و سازماني

مطالعات كلاسيك رضايت شغلي و پژوهشهاي تنش شغلي به طور سنتي دو سير متفاوت داشته اند. اگر چه رضايت شغلي موضوع مورد توجه و علاقه در صنايع بوده بندرت در زمينه تعليم و تربيت به آن توجه شده است. البته تحولات جديد در داخل و خارج از كشور نشان دهنده افزايش ميزان توجه به اين موضوع مي باشد. مهمترين يافته هاي اين مطالعه براي توسعه الگوي رضايت شغلي به شكل زير مي باشد. در ابتدا سن، جنس، سنوات تحصيلي و سابقه تدريس به ترتيب، جزء مهمترين عوامل جمعيت شناختي، كه اهميت براي تنش و رضايت شغلي داشتند، بوده اند. دوم، بالاترين ميزان رضايت، مربوط به عوامل ناشي از ماهيت خود شغل و عدم رضايت مربوط به عوامل بيروني بوده است. سوم، تحليل محتوايي رضايت شغلي اشاره دارد به اينكه خود كارآمدي، درك خود و ارزيابي روابط مهمترين سازه هاي ميانجي گر هستند. چهارم، مهمترين پيش بيني كننده رضايت شغلي شامل عوامل زندگي،‌شغلي و شاخصهاي جمعيت شناختي بوده است. موقعيتهاي استرس زاي شغلي كه پيش بيني كننده كاهش رضايت شغلي مي باشند و آنها كه عدم رضايت شغلي را پيش بيني مي كنند، با هم متفاوت بودند. در نهايت هر دو، تنش ناشي از زندگي و از شغل، پيش بيني كننده عدم رضايت بوده اند، فقط موقعيتهاي تنش زاي زندگي و نه شغلي عامل دخيل در كاهش رضايت شغلي شناخته شده اند. يافته هاي حاضر به نقش محوري نيازها و ارزشهاي معلمان همراه با عوامل محيطي مثل جنبه هاي سازماني و اجتماعي شغل و همين طور سازه هايي چون خودكارآمدي، درك از خود و رابطه اشاره دارد.