در اين تحقيق،تاثير ترکيب سني جمعيت ايران در تغييرات آتي حجم جمعيت با برپايي سه سناريو اندازه گيري، تجزيه و مقايسه شده است. در هر سه سناريو فرض مشترک اين است که باروري بلافاصله در سال پايه (1375) تا سطح لازم براي جانشيني تنزل پيدا مي کند و در اين سطح باقي مي ماند. ولي، برخلاف سناريوي يک، که در آن تغييرات محتمل در سطح آتي مرگ و مير منظور مي شود، در سناريوي دو، مرگ و مير در سطح پايه (1375) ثابت نگهداشته شده است. در سناريوي سه هم فرض اين است که سطح مرگ و مير در سال پايه بلافاصله تا سطح مرگ و مير جمعيت ايستا (ė ≈ 80 ) صعود کند و درآن سطح ثابت بماند.
با اجراي اين سناريو ها، معلوم شد که در طول دورة ايستايي جمعيت، کاهش تعداد مردگان، بيش از دو سوم ترکيب سني جمعيت ايران و افزايش تعداد مواليد کمتر از يک سوم آن بوده است.