رانت‌ جويي و رشد اقتصادي (شواهد تجربي ازايران)

هدف از اين مقاله معرفي يك مدل رشد درون‌زا براي بررسي ارتباط بين رانت‌جويي و رشد اقتصادي است. در حالي كه مدل‌هاي كلاسيك به اهميت نيروي كار و سرمايه در رشد اقتصادي تاكيد دارند، مدل‌هاي رشد درون‌زا به اهميت ترتيبات نهادي و ساختاري در تبيين رشد اقتصادي اشاره مي‌كنند. مشكلي كه در خصوص بررسي تجربي اثرات رانت‌جويي بر رشد اقتصادي وجود دارد، عدم امكان اندازه‌گيري رانت‌جويي است. اين موضوع سبب شده كه محققان از جانشين‌هاي مختلف براي اين متغير‌استفاده نمايند. در اين مقاله از نرخ متوسط تعرفه، اختلاف بين نرخ ارز در بازار رسمي ‌و غيررسمي‌و اندازه دولت به عنوان جانشين فعاليت‌هاي رانت‌جويانه استفاده شده است. برآورد‌ها نشان مي‌دهد كه اثر اين متغيرها بر رشد اقتصادي، طي سال‌هاي 80 ـ 1338 در ايران منفي بوده است.