بررسي ساختواژي پسوندي نام آوايي (است) در گويشهاي خراسان

نگارنده در نوشتار حاضر به بررسي معنا و كاربرد پسوندي نام آوايي در گويشهاي خراساني مي پردازد. پسوند آوايي اَست /-ast/ با افزوده شدن به نام آواهايي مانند شُرشُر، تَق تَق، خش خش و … كه خود نوعي استمرار آوا را نشان ميدهد، معناي ناگهاني بودن و عدم استمرار توليد آن آوا را به آنها مي افزايد.
براي نمونه در حالي كه نام آواي شُرشُر sor - sor/ بيانگر استمرار آواي شر است، صورت شُرّست /Sorrast/ بيانگر آن است كه اين آوا به يكباره و ناگهاني پديد آمده و استمرار نيافته است.
افزون بر نمونه هاي مربوط به گويشهاي خراساني، نمونه هاي كاربرد اين پسوند در متون قديم فارسي و برخي گويشهاي ايراني مثل تاجيكي و افغاني نيز در اين نوشتار ارائه مي گردد.