در دهه هاي اخير، در اثر گسترش نوگرايي و نوسازي در عرصه جهان، تحولاتي در زمينه هاي فرهنگي و ساختاري روي داده كه سبب دگرگوني نقش هاي اجتماعي و آگاهي هاي زنان شده است. افزايش تحصيلات و اشتغال در ميان زنان از سويي سبب كاهش مطلوبيت الگوي زن سنتي مي شود و از سوي ديگر سبب دشواري در هماهنگ كردن نقش هاي سنتي با نقش هاي جديد شده و به بحران هويت زنان منتهي مي گردد. تنها راه حل اين مساله تعريف هويت اجتماعي زنان توسط خود آن ها است. در پژوهش حاضر عواملي كه زنان را به تامل در هويت هاي سنتي، مقاومت در برابر كليشه هاي جنسيتي و باز تعريف هويت اجتماعي قادر مي سازد در دو سطح فردي و ساختاري مورد مطالعه قرار گرفته است. روش كمي مورد استفاده در اين تحقيق روش پيمايشي بوده است.
نتايج اين پيمايش نشان مي دهد كه از ميان كل عوامل مورد مطالعه تحصيلات بيشترين تاثير را در باز تعريف هويت اجتماعي زنان داشته، پس از آن ارزش ها و نگرش ها، سبك زندگي و هويت نقشي مسلط به ترتيب تاثير بيشتري در بازتعريف هويت اجتماعي زنان داشته اند. به علاوه موقعيت ساختاري در مقايسه با هويت شخصي تاثير بيشتري بر بازتعريف هويت اجتماعي زنان داشته است. از ميان دو عامل اشتغال و تحصيلات، تحصيلات كه زنان را به منابع فرهنگي هويت سازي مجهز مي كند بيشتر از اشتغال كه تامين كننده استقلال و منابع مادي هويت سازي است بر بازتعريف هويت اجتماعي زنان و مقاومت آن ها در برابر باورهاي كليشه اي مبتني بر جنسيت تاثير داشته است.