به نظر مي رسد تحقيقاتي كه در زمينه خشونت عليه كودكان انجام گرفته، به خصوص در ايران، به نظريه هايي كه خشونت را نتيجه تعاملات آشفته و مشكل ساز مي دانند كمتر توجه نموده اند.
پژوهش حاضر سعي دارد با توجه به ساير عوامل، تاكيد اصلي خود را بر عوامل رابطه اي درون خانوادگي (نظم و تضاد) معطوف كند. اين مطالعه تحقيقي پيمايشي است كه روي 300 خانواده تهراني انجام گرفته است. براي تحليل داده ها از رگرسيون چند متغيره و مدل سازي معادلات ساختاري استفاده شده است. يافته ها نشان مي دهند كه متغير نظم و تضاد در خانواده به ترتيب اهميت، اثرات موثر و معني داري بر خشونت عليه كودكان در خانواده ها دارند.