متوكل، دهمين خليفه عباسي، پس از استقرار حكومتش با تخريب بارگاه ملكوتي امام حسين (ع) موجبات تنفر مسلمانان را فراهم كرد و تا پايان عمر نيز بر مخالفت با اهل بيت پيامبر (ص) اصرار ورزيد، مقاله حاضر تلاش دارد ضمن بحث لغوي و اصطلاحي در خصوص حائر الحسين(ع) و زمينه هاي تاريخي و اجتماعي آن، دلائل و انگيزه هاي تخريب و عاملان آن را بررسي كرده و واكنش هاي مخالفت آميز مردم و قداست مقام حائر را در سايه رهنمودهاي امام هادي (ع) روشن نمايد. بديهي است در اين زمينه احاديثه منقول از آن حضرت در شأن حائر نيز مورد بررسي قرار خواهد گرفت.