مدلسازي و اندازه گيري كارايي اقتصادي در شرايط توام با ريسك مطالعه موردي ذرت كاران شهرستان فسا

در اين مقاله چارچوبي نظري براي بررسي كارايي اقتصادي در شرايط توام با ريسك ارايه شده است. داده هاي مقطعي به كار رفته در اين تحقيق با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي دو مرحله از 63 بهره بردار شهرستان فسا در 1380 جمع آوري گرديد. در اين تحقيق فرض شده است كه ريسك از كمبود دانش نسبت به دو عامل انتخاب بهترين روش كاربرد فناوري (ريسك فني) و آگاهي يا داشتن اطلاعات كافي از شرايط بازار (ريسك تخصيصي) ناشي شده است. در تحقيق حاضر با استفاده از مدل تابع توليد مرزي تصادفي و همچنين دخالت دادن ريسك در فرضيه رفتاري مطرح شده براي بهره برداران معين، به صورت متغير تصادفي  u، روش برآورد ناكارايي اقتصادي بهره برداري ها با بهره گيري از ريسك فني و تخصيصي گسترش داده شده است. بر اساس نتايج به دست آمده، ميانگين كارايي اقتصادي همراه با ريسك تخصيصي و فني بهره برداران 63.4 درصد بود.
همچنين مشخص شد كه 20 تا 25 درصد ناكارايي اقتصادي معلول ريسك تكنيكي (فني) و 6 تا 8 درصد آن معلول ريسك تخصيصي است.