مسايل نظام‌ هاي شخصيتي اقشار كارگر، كارمند و كاسب (مطالعه موردي منطقه ده شهر تهران)

از پديده هاي اساسي حيات جامعه، نظام هاي شخصيتي افراد و گروه هاي اجتماعي است كه انواع، ابعاد، مختصات و كم و كيف آن تاثيري به سزا در فرآيندهاي اجتماعي داشته و مي تواند به مثابه يكي از عوامل يا موانع توسعه انساني- اجتماعي عمل نموده و نقش ايفا مي كند.
در اين پژوهش مسايل نظام هاي شخصيتي بخشي از بافت اجتماعي ايران (اقشار اجتماعي كارمند، كارگر و كاسب در منطقه ده شهر تهران) مورد بررسي و مطالعه قرار گرفته است بدين ترتيب كه ضمن شناسايي و توصيف سوگيري هاي شخصيتي قشرهاي مذكور، عوامل موثر بر آن تحليل و تفسير شده است. تحيقي حاضر با كمك گرفتن از روش پيمايشي با دو خصلت پهنانگر- ژرفانگر (انبوه - موردي) و بهره گيري از فن پرسشنامه همراه با مصاحبه (پرسشنامه ساختار يافته) اطلاعات لازم را جمع آوري كرده و با توصيف و تحليل داده ها و در نهايت با تغييراتي در پايگاه نظري خود به نتايج ذيل دست يافت.
الف- اقشار و گروه هاي اجتماعي مورد مطالعه از قشرهاي اصلي طبقه فرودست جامعه شهري تهران بوده كه از لحاظ نوع نظام شخصيتي و ابعاد ارزشي، هنجاري، سياسي و اقتصادي آن به صورت عمده و با فراواني بسيار بالا سوگيري شخصيتي ناباور (خاص گرا و استبدادي) از خود بروز مي دهند و در عين حال تفاوت معناداري بين اقشار مورد مطالعه از نظر نوع نظام شخصيتي وجود ندارد.
ب- علي رغم برخي تغيير و تحولات ساختاري-كاركردي در نظام اقتصادي- اجتماعي يعني در بخش سخت افزاري جامعه شهري تهران از چند دهده اخير به اين سو، گروه ها و اقشار اجتماعي مورد مطالعه قشربندي نظام استبدادي و با تاثيرپذيري از نظام شخصيتي استبدادي تاريخي و با اثر تعيين كننده تفسير و كنش ماندگار به صورت ديالكتيك ماندگي، نظام شخصيتي ناباور و خاص گرا را در خود بازتوليد مي كنند؛ به طوري كه نظام شخصيتي ناباور در آن ها هم ساخت اجتماعي استبدادي را بازتوليد كرده و جامعه شهري و از عوامل اساسي سخت جاني و عدم پويايي و حركت لازم جامعه به سوي هويت جمعي عام يعني هويت مدني ايراني است.