مقايسه اثر و عوارض استفاده از دو رژيم متفاوت اكسي توسين جهت القا زايمان

مقدمه: طولاني شدن زمان ليبر علاوه بر افزايش ميزان عفونتهاي مادري و جنيني پيامدهاي ديگري چون افزايش هزينه بستري و ناراحتي روحي رواني براي مادر و افزايش نياز به سزارين داشته است يکي از راههاي مقابله با طولاني شدن زمان ليبر و کوتاه کردن مرحله اول زايمان استفاده از انفوزيون اکسي­توسين مي باشد. ما نيز بر آن شديم که دريابيم آيا افزايش دوز اوليه اکسي توسين و انفوزيون دوزهاي بيشتر از اکسي توسين در فواصل زماني طولاني تر مي تواند مدت زمان ليبر را کوتاه کند؟
روشها: کليه خانم هايي که جهت ختم حاملگي با سن حاملگي 40 هفته و يا بيشتر که ممانعتي جهت زايمان طبيعي نداشتند بستري و معاينه شدند و اگرBishop Score برابر 4 و يا کمتر داشتند وارد مطالعه و قبل از القا تحت مانيتورينگ قلب جنين قرار گرفتند و هر ساعت در صورت عدم پارگي کيسه آب معاينه شدند روزهاي خاصي از هفته جهت پروتکل A و روزهاي ديگر جهت پروتکل B بود. پروتکل A: (القا زايمان با mu/min5/2 شروع هر 20 دقيقه، mu/min5/2 اضافه تا حداکثر mu/min40 تجويز مي شد.) پروتکل B: (القا زايمان با mu/min5 اکسي توسين و هر 40 دقيقه، mu/min5 اکسي توسين اضافه شده تا حداکثر mu/min40 تجويز مي شد).
نتايج: متوسط زمان شروع القا زايمان تا رسيدن به فاز رسيدن به فاز فعال در گروه A و B به ترتيب 532 دقيقه و 319 دقيقه و متوسط فاز فعال به ترتيب در دو گروه 243 دقيقه و 141 دقيقه و متوسط زمان شروع القا تا ختم حاملگي به ترتيب 771 و 442 دقيقه مي باشد. تحريک بيش از حد رحمي و موارد سزارين و عوارض جنيني در دو گروه تفاوت آماري معني داري نداشت.
بحث: براي القا با افزايش دوز اکسي توسين از mu/min5/2 به mu/min5 و افزايش دوز بعدي هر 40 دقيقه در زمان طولاني تر از حد معمول 20 دقيقه مي توان ليبر کوتاه تري را براي مادر ايجاد نمود بدون اينکه عوارض مادري جنيني افزايش يابد.