سابقه و هدف: تاكي آريتمي هاي فوق بطن و در راس آنها فيبريلاسيون دهليزي از آريتمي هاي شايع قلبي محسوب مي شوند. فيبريلا سيون دهليزي مي تواند از تظاهرات قلبي پر كاري تيروئيد باشد ولي در مورد نقش تيروئيد در ساير تاكي آريتمي هاي فوق بطني و نيز نقش فرم هاي تحت باليني اختلالات عملكرد تيروئيد در اين آريتمي ها، اطلاعات ناكافي است. لذا مطالعه حاضر با هدف تعيين سطح
TSH سرم به عنوان شاخص اصلي اختلالات عملكرد تيروئيد با بروز تاكي آريتمي هاي فوق بطني در بيمارستان شهيد بهشتي زنجان در سال 80–1379 انجام شد.
مواد و روش ها: مطالعه حاضر يك مطالعه مورد – شاهدي است كه بر روي 100 نفر از بيماران با تشخيص تاكي آريتمي فوق بطني كه هيچ علت خاصي براي آن يافت نشده بود و 100 فرد شاهد به ظاهر سالم كه از نظر سن و جنس با گروه قبلي هم خواني داشتند انجام شد. سرم كليه افراد جهت اندازه گيري سطح T4 آزاد،T3 آزاد و TSH به روش راديوايمونومتريك اسي، اخذ و توسط يك مركز اندازه گيري شد. تشخيص نوع تاكي آريتمي توسط متخصص قلب و عروق تاييد شده و اطلاعات مربوط به هر نوع آريتمي جداگانه بررسي شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون t و كاي دو و محاسبه نسبت شانس و بر آورد آن در جامعه استفاده شد.
يافته ها: 18% افراد گروه بيمار و 7% افراد گروه شاهد اختلال سطح TSH داشتند (0.05 P<). هيپر تيروئيدي واضح در 9% بيماران و 1% گروه شاهد يافت شد (0.01 P< ). 4% گروه بيمار و 3% گروه شاهد فرم تحت باليني پركاري تيروئيد را داشتند كه تفاوت معني داري نداشت. 5% بيماران و 3% گروه شاهد TSH بالا داشتند كه اين اختلاف معني دار نبود. نسبت شانس كم كاري تيروئيد در افراد با فيبريلاسيون دهليزي 2.6 برابر گروه شاهد بود. نسبت شانس هيپرتيروئيدي در افراد با فيبريلاسيون دهليزي نسبت به گروه شاهد 11 به 1 و در افراد با تاكي آريتمي حمله اي سوپراونتريكولار (PSVT) نسبت به گروه شاهد 5/8 به 1 بود. نسبت شانس فرم هاي تحت باليني پركاري تيروئيد در افراد بيمار نسبت به گروه شاهد 1.3 به 1 بود. در تعميم به جامعه تنها آمار مربوط به نسبت شانس پركاري تيروئيد در افراد با AF معني دار بود.
نتيجه گيري و توصيه ها: اختلاف سطح TSH سرم در افراد با تاكي آريتمي فوق بطني شيوع بالاتري نسبت به افراد سالم دارد. ولي انجام تست هاي تيروئيدي تنها درافراد با فيبريلاسيون دهليزي و بيشتر به منظور يافتن هيپرتيروئيدي و به ميزان كمتري جهت يافتن هيپوتيروئيدي توصيه مي گردد. در افراد با PSVT در صورت وجود شك باليني انجام تست هاي تيروئيدي ضروري است. انجام مطالعات با حجم نمونه بيشتر براي تعيين تفكيك نهايي بيماران با PSVT از جهت انجام تست هاي روتين تيروئيدي توصيه مي شود.