ارزيابي نقش اسكن تيروئيد با 99mTc-MIBI در بيماران كانديد جراحي تيروئيد

اسكن تيروئيد با سستاميبي براي افزايش ويژگي تشخيصي گره هاي تيروئيد قبل از جراحي استفاده شده است. هدف اين مطالعه بررسي توانايي اين اسكن در انتخاب بهتر بيماران ارجاع شده به جراحي مي باشد. روش و بيماران: در طول دو سال تعداد 37 بيمار با گروه منفرد تيروئيد كه به علل نتايج بدخيم يا مشكوك در بيوپسي سوزني تيروئيد 66.7% علايم فشاري يا رشد گره علي رغم درمان. جهت جراحي ارجاع شده بودند بررسي شدند. اسكن سستاميبي پس از تزريق 15 ميلي كوري داروي^99m Tc-MIBI  و در چهار مرحله آنژيوگرافي. ده دقيقه اول. دقيقه15 و 2-3 ساعت بعد توسط يك گاماكمرا انجام شد. ميزان جذب سستاميبي در گره تيروئيدي به صورت رتبه اي 0-4 رتبه بندي شد. بيماران سپس تحت جراحي تيروئيد قرار گرفتند و نتايج آسيب شناسي با جذب سستاميبي مطابقت اده شد. نتايج: 27 زن 10 مرد با متوسط سني 35.5 سال با انحراف معيار 13.6 16 مورد بدخيم و 21 مورد خوش خيم بودند. در تقسيم بندي ديگر 26 گروه نئوپلاستيك و 11 گره غير نئوپلاستيك بودند. از 16 مورد گروه بدخيم 11 مورد و از 21 گروه خوشخيم 13 مورد جذب رتبه 3-4 داشتند. حساسيت و ويژگي جذب رتبه 11 مورد و از اسكن دقيقه 15 براي تشخيص بدخيمي به ترتيب 68.7% و 38% و براي تشخيص نئوپلاسم 69.2% و 30.7% بود. ميزان پاك شدگي (Washout) گروه تيروئيدي از سستاميبي كه به صورت كسر رتبه مرحله چهارم اسكن از رتبه مرحله سوم به دست آمد در گره هاي خوش خيم 0.45 و در گره هاي بدخيم مساوي 0.09 بود. (p=0.07). اين ميزان در گره هاي نئوپلاستيك و غير نئوپلاستيك به ترتيب مساوي 0.26 و 0.37 بود. (p=0.65).
نتيجه گيري: در بيماراني كه براساس يافته هاي كلينيكي به جراحي ارجاع شده اند ميزان جذب سستاميبي در اسكن دقيقه 15 براي افتراق گره هاي بدخيم از خوش خيم و يا نئوپلاستيك از غير نئوپلاستيك داراي ويژگي پائيني است. تجزيه و تحليل ميزان پاك شدگي ممكن است ويژگي تشخيصي را بهبود بخشد.