امروزه با توجه به پيشرفتهاي ايمنولوژيكي و تكنيكهاي جراحي و افزايش عوارض همودياليز، تعداد افراديكه پيوند كليه مي شوند افزايش يافته و با توجه به مصرف زياد داروهاي ايمنوساپروسيو، عوارض چشمي پيوند كليه نيز افزايش يافته است. لذا تشخيص زودرس و درمان به موقع اين عوارض مي تواند از پيدايش عواقب مهم جلوگيري كند. هدف ما از اين مطالعه بررسي شيوع عوارض چشمي بعد از عمل پيوند كليه و ارتباط آن با ساير عوامل مانند سن، جنس، نوع پيونددهنده، مدت دياليز و نارسائي كليه بود.
اين مطالعه به صورت توصيفي در 42 بيمار كه سابقه بيماري و جراحي چشم نداشتند انجام شد.روش كار به اين صورت بود كه بيماران يك روز قبل از عمل پيوند كليه معاينه كامل چشم شده و همان روز 500 ميليگرم متيل پردنيزولون به صورت IV دريافت كرده كه تا دو روز بعد از عمل ادامه داشته و بعداً تبديل به 20 ميليگرم پردنيزولون خوراكي مي شد. همچنين بعد از عمل سيكلوسپورين A و ازاتيوپرين به ترتيب با دوز 5 و 1 ميليگرم به ازاي يك كيلوگرم وزن بدن شروع شده و تا آخر مدت پيگيري ادامه مي يافت. نتايج بعد از عمل با تستهاي Chi- square و Mann Whitney U مقايسه شدند.
از كل بيماران يك مورد (2%) از جسد، 27 مورد (64%) از اهدا كننده فاميل و 14 مورد (34%) از اهداكننده غيرفاميل پيوند شدند. 32 مورد (76%) مذكر و 10 مورد (24%) مونث بودند. سن متوسط بيماران 4/34 سال (54-14) كه بطور متوسط 6/12 ماه (24-6) پيگيري شدند. شايع ترين عارضه چشمي كاتاراكت بود (45%) ولي ارتباط معني داري بين كاتاراكت و دوز استروييد، سن، جنس، نوع پيوند، مدت دياليز و نارسايي كليه وجود نداشت. در 7% موارد گلوكوم ايجاد شد كه از نوع زاويه باز بود. در 5% موارد كراتيت هرپسي از نوع دندرتيكي ايجاد كه دو طرفه، متعدد و توام با علايم التهابي نبود با توجه به شيوع عوارض چشمي داروهاي مصرفي در پيوند كليه بهتر است اين بيماران به صورت مرتب از نظر چشم پيگيري شده و در صورت ايجاد عوارض درمان مناسب انجام شود.