بررسي كارايي و بهره وري انرژي در بخش هاي مختلف اقتصادي و تخمين كشش نهاده اي و قيمتي انرژي در بخش صنعت و حمل و نقل با روش TSLSدر(1379-1350)

بهره وري و كارايي مصرف انرژي از جمله شاخص هاي مهمي هستند كه در تبيين رفتار ساختار مصرف انرژي بخش هاي مختلف اقتصادي در كشور، براي سياستگذاري نقش مهمي را ايفا مي كنند. به همين منظور در اين مقاله به بررسي وضعيت اين شاخص ها در مصرف انرژي بخش هاي مختلف اقتصادي در كشور، طي دوره 1379-1350 پرداخته مي شود. همچنين براساس آمارهاي موجود،‌با استفاده از تابع توليد و با توجه به رابطه همزماني در قالب سيستم معادلات همزمان و روش TSLS كشش نهاده اي و قيمتي براي بخش حمل و نقل و صنعت محاسبه گرديده است.
روند كلي شاخص شدت مصرف انرژي در سه بخش مورد بررسي (صنعت، كشاورزي، حمل و نقل) صعودي بوده و لذا طي دوره مورد بررسي كارايي انژري كاهش يافته است. به طور مشابه شاخص كشش نقطه اي انرژي كه درصد تغيير در رشد سالانه انرژي را در ازاي درصد تغيير در ارزش افزوده بخش نشان مي دهد براي اكثر سالها بزرگتر از يك بوده كه در مجموع حاكي از نزولي بودن بهره وري انرژي، در بخش هاي مختلف اقتصادي در سه دهه مورد بررسي است. تخمين تابع توليد براي بخش حمل و نقل و صنعت در ايران كه در آن انژري در كنار كار و سرمايه گذاري به عنوان يك نهاده وارد گرديده است، براي دوره 79-1347 نتايج زير را به دست داده است.
بخش حمل و نقل: كشش نهاده اي انرژي: ۲/۱،‌كشش قيمتي انرژي: ۲/۰-،‌ كشش توليدي انرژي:۸/۰
بخش صنعت: كشش نهاده هاي انرژي: ۷۶۲/۰،‌كشش قيمتي انرژي،‌۴/۰-، كشش توليدي انرژي: ۸/۰.
همچنان كه ملاحظه مي شود كشش هاي نهاده اي انرژي مطلوب، اما كشش هاي قيمتي بالنسبه پائين است وگوياي آن است كه تغييرات اندك قيمت انرژي به تنهاي نمي تواند تاثير قابل توجهي در ميزان مصرف آن در بخش حمل و نقل داشته باشد، مگر در سطح افزايش بالا و با فرض ثابت بودن قيمت ساير عوامل و اعمال سياست هاي تبعيض قيمت، براي انتقال مصرف از يك سوخت و يا نهاده به سمت يك سوخت يا نهاده ديگر.