ويروس هپاتيت B عامل ايجاد هپاتيت حاد و مزمن، سروز كبدي و كارسينوم هپاتوسلولار است. در حال حاضر تنها راه مطمئن پيشگيري، واكسيناسيون است. ولي واكسيناسيون ايمني 100 % نمي دهد. با توجه به اهميت اين امر، اثربخشي واكسيناسيون در گروه پر خطر شاغلين پزشكي مورد بررسي قرار گرفته است. هدف اين مطالعه، تعيين ميزان ايمني زايي ناشي از واكسيناسيون كامل هپاتيت B در شاغلين حرف پزشكي و ارتباط سطح ايمني با متغيرهاي سن، جنس، وزن، مصرف سيگار و مدت زمان سپري شده از آخرين دوز واكسن و تماس با فرد با HBs Ag مثبت بوده است. اين مطالعه در بيمارستان‌هاي هاجر و كاشاني شهركرد و بيمارستان هاي شهرستان بروجن و فارسان در بهار سال 1380 انجام گرفت. نمونه گيري به صورت سرشماري بود. 314 نفر از پرسنل كه دوره كامل واكسن هپاتيت B را دريافت كرده بودند و 5-0 سال از آخرين دوز واكسن آنها مي گذشت وارد مطالعه شدند. پس از مصاحبه و پركردن پرسشنامه، 314 نمونه خون گرفته شد و تيتر Anti HBs آنها تعيين گرديد. نتايج بررسي انجام شده به اين ترتيب بود كه 43 نفر (13.7%) فاقد مقدار آنتي بادي محافظت کننده (Anti Hbs<10 miu/ml) 119 نفر (%37.9) ایمنی نسبی (10 miu/ml<Anti HBs<100 miu/ml) و 152 نفر (%48.4) دارای ایمنی کامل (Anti HBs>100 miu/ml) بودند. بين سطح ايمني و متغيرهاي وزن، مدت زمان سپري شده از آخرين دوز واكسن و تماس با افراد HBs Ag مثبت از لحاظ آماري ارتباط معني داري به دست نيامد با افزايش سن مقدار آنتي بادي كاهش يافته است. افراد غير سيگاري در مقايسه با افراد سيگاري و زنان در مقايسه با مردان مقدار آنتي بادي بالاتري داشتند.