بررسي ميزان شيوع و شدت افسردگي در 100 نفر از جانبازان 30 الي 70 درصد شيمايي و غير شيمايي جنگ تحميلي در تبريز

پژوهش هاي موجود نشان مي دهد كه ميزان افسردگي در ميان جانبازان بيش از اقشار عادي است. هدف اصلي از اين پژوهش تعيين ميزان افسردگي و نيز شدت آن در جانبازان 30 تا 70 درصد و بالاتر و نيز مقايسه آن با گروه شاهد بود. همچنين به دليل تنوع درصدهاي جانبازي و نيز تنوع ضايعات جسمي مقايسه اي در ميزان شيوع و شدت درجات افسردگي در جانبازان شيميايي و غير شيميايي و نيز در بين جانبازان با درصدهاي مختلف جانبازي به عمل آمد.
در اين تحقيق 100 نفر از جانبازان جنگ تحميلي با درصدهاي جانبازي 30 تا 70 درصد و بالاتر با ضايعات متفاوت به طور تصادفي انتخاب و با گروه شاهد تحت بررسي قرار گرفتند. تعيين وجود افسردگي به وسيله پرسشنامه افسردگي استاندارد زونگ و مصاحبـه روان پزشك بر اساس معيارهاي DSM-IV انجام شد. تمام نمونه ها از بين جانبازان مرد انتخاب شدند. محدوده سني 25 تا 75 سال و ميانگين سني افراد بررسي شده 38 سال بود. نتايج نشان داد شيوع افسردگي در كل جانبازان 71% و در گروه شاهد 36% است. شدت درجات افسردگي در جانبازان بالا بود، به طوري كه 31% جانبازان، افسردگي شديد و عميق داشتند كه در گروه كنترل وجود نداشت. همچنين شيوع افسردگي و شدت درجات افسردگي در جانبازان شيمايي بالاتر از جانبازان غير شيمايي بود. بيشترين ميزان شدت علايم افسردگي در جانبازان غير شيميايي 39%-30% بود به طوري كه 64.28% آنها علايم افسردگي شديد را نشان مي دادند.
شيوع افسردگي در جانبازان قطع نخاع بر خلاف تصورات و فرضيات و با وجود اين كه بيشترين ميزان معلوليت و محدوديت جسمي را نسبت به ساير گروه هاي جانبازان داشتند از تمام گروه ها كمتر بود. با توجه به نتايج اين تحقيق مي توان نتيجه گرفت كه غير از معلوليت جسمي و شدت معلوليت و محدوديت فيزيكي عوامل ديگري نيز در ميان بروز و شدت علايم افسردگي در جانبازان دخيل اند كه بايستي در تحقيقات بعدي مورد ارزيابي قرار گيرند.