عوامل سبب شناختي كچلي سر در شهر تهران انستيتو پاستور 80-1373

كچكي سر يك عفونت درماتوفيتي شايع و يك مشكل مهم بهداشتي كودكان در سراسر دنيا مي باشد. هدف از تعيين عوامل اتيولوژيك كچلي سر، بررسي عوامل انتقال و راه هاي پيشگيري و كنترل اين عفونت مي باشد.
 مواد و روشها: در يك بررسي گذشته نگر كه از سال 1373 تا 1380 صورت گرفت مجموعا تعداد 1568 بيمار مشكوك به كچلي سر مورد مطالعه قرار گرفتند.
 يافته ها: در بررسي هاي آزمايشگاهي كچلي سر در 209 بيمار ثابت شد، عفونت در جنس مذكر شايع تر از (67.5%) جنس مونث (32.5%) بود، عفونت در رده سني 3 الي 11 سال در هر دو جنس شايع تر بود. تريكوفايتون ويولاسئوم Trichophyton violceum شايع ترين عامل عفونت (37.8%) و پس از آن تريكوفايتون شوئن لائيني T. schoenleinii (22%) ميكروسپوروم كانيس microsporum canis ،(16.7%) ترايكوفايتون وروكوزم T.verrucosum ،‌(15.3%) تريكوفايتون تونسورانسT.tonsurans 5.7%  ،‌ تريكوفايتون روبرومT. rubrum، ميكروسپورسپوروم جيپسئوم M.gypseum 1% و تريكوفايتون منتاگروفايتيس T.mentagrophytes (0.5%) بود. در اين بررسي در بيش از 66% موارد عامل عفونت، قارچ هاي انسان دوست (Anthropophylic) بوده و ميزان شيوع عفونت در خانواده هاي پر جمعيت و با سطح بهداشتي و اقتصادي پايين تر بيشتر بود.
نتيجه گيري و توصيه ها: با توجه به انتقال آسان عفونت ناشي از قارچهاي انسان دوست از طريق اعضا يك خانواده و كودكان مدارس، ‌اين نوع عفونت مي تواند در بين جمعيت هاي انساني به طور وسيعي گسترش يابد و ناقلين مي توانند يك منبع مهم براي ايجاد عفونت و عفونت مجدد باشند. مدرسه و همچنين خانواده هايي كه داراي ناقلين بدون علامت باشند نقش مهمي در انتشار عفونت هاي ناشي از قارچ هاي انساندوست دارند.