بررسي قدرت تشخيصي آزمون روزبنگال در مقايسه با الايزا در بروسلوز حاد و مزمن

سابقه و هدف: با توجه به شيوع بالاي بروسلوز در ايران و اهميت تشخيص سريع و درمان به موقع آن، انتخاب و انجام روش آزمايشگاهي حساس، اختصاصي و در دسترس، ضروري مي نمايد. از اين رو تحقيق حاضر با هدف تعيين قدرت تشخيصي روش سريع روزبنگال در مقايسه با روش انتخابي الايزا در بيماران مبتلا به بروسلوز در سال 1381 در شهر زنجان انجام گرفت.
مواد و روش ها: اين تحقيق از نوع مقايسه آزمون هاي تشخيصي بوده و نمونه گيري از كليه افراد مشكوك به بيماري بروسلوزيس كه پس از معاينه توسط پزشك متخصص به آزمايشگاه ارجاع داده شده بودند، به صورت مستمر انجام گرفت. پس از ثبت سن و محل زندگي افراد، از همه بيماران 5 سي سي خون جهت آزمايش هاي روزبنگال و اندازه گيري ايمونوگلبولين M و ايمونوگلبولين G اختصاصي بروسلا به روش الايزا به عنوان تست استاندارد، اخذ و تا زمان آزمايش در 20- درجه سانتي گراد فريز شد. نتايج آزمون روزبنگال با آزمون كمي الايزا از نظر حساسيت، ويژگي، ارزش پيش بيني مثبت و منفي مقايسه شد.
يافته ها: از 176 فرد مورد مطالعه، 92 نفر (3/52 درصد) مرد و84 نفر (7/47 درصد) زن بودند. محدوده سني افراد بين 15 الي 65 سال بود و بيشتر افراد در گروه سني بين 18 الي 40 سال بودند. 4/72 درصد مراجعين را ساكنين روستايي و 6/27 درصد موارد را ساكنين شهري تشكيل مي دادند. تشخيص بروسلوز با تست الايزا در 72 نفر (40.09 درصد) قطعي شد. ولي آزمون روزبنگال در 24 مورد (33.3 درصد) از بيماران مثبت شد. قدرت تشخيصي، حساسيت، ويژگي، ارزش پيش بيني مثبت و منفي آزمون روزبنگال در مقايسه با آزمون انتخابي ايمونوگلبولين M  الايزا به ترتيب برابر 100، 6/95، 70.8 و 100 درصد و در مقايسه با آزمون ايمونوگلبولينG  الايزا به ترتيب برابر 9/36، 100،100  و 73 درصد بود.
نتيجه گيري و توصيه ها: در تشخيص بروسلوز حساسيت آزمون روزبنگال در مرحله حاد بيماري مشابه الايزا است و انجام آن در اين مرحله توصيه مي شود ولي در مرحله مزمن بيماري حساسيت آن پايين است. براي تشخيص بروسلوز در مرحله مزمن استفاده از يك روش معتبر مثل الايزا توصيه مي شود.