ناباروري در كشور ما يكي از معضلات مهم بخش بهداشت و درمان است. از بين زنان نابارور در ده الي پانزده درصد موارد علت مشخصي پيدا نمي شود. شيوع بيماري سلياك در كشور ايران 166/1 مي باشد اين بيماري طيف وسيعي از علائم باليني را شامل مي شود كه در قسمتي از اين طيف سقط هاي مكرر و نازايي در زنان قرار مي گيرد. در مطالعات انجام شده با درمان اين بيماري باروري ايجاد شده است ما در اين مطالعه به بررسي شيوع سلياك در زنان با ناباروري نامشخص در زنان ايراني پرداخته ايم.
مواد و روشها: در اين مطالعه مورد شاهدي125 (Case- control) بيمار با ناباروري اوليه و با علت نامشخص كه در يك دوره زماني يك ساله به درمانگاه زماني نازايي بيمارستان شريعتي تهران مراجعه كرده و معيارهاي لازم را داشته اند وارد مطالعه شده اند و تحت بررسي از نظر (Bio system- spain) IgA-TTG,Total - IgA قرار گرفته اند. در صورت مثبت بودن TTG براي تاييد تشخيص بيوپسي از قسمت ديستال دوازدهه به عمل آمده است. به عنوان گروه كنترل 125 زن بارور كه دو يا بيشتر از دو فرزند داشته اند و از نظر مشخصات مشابه گروه نابارور بوده اند وارد مطالعه شده اند.
يافته ها:در چهار زن نابارور با علت نامشخص TTG(3%) مثبت شد در سه نفر از آنها ( (%2.4بيوپسي روده باريك مطابق با بيماري سلياك بود. هيچ كدام از زنان گروه كنترل TTG مثبت نداشتند. (P=0.08).
نتيجه گيري و توصيه ها: به نظر مي رسد كه تعدادي از بيماران نابارور ايراني با علت نامشخص (infertility unexplained) از بيماري سلياك رنج مي برند. ولي با توجه به P=0/08 نسبت به گروه شاهد به نظر مي رسد كه پيشنهاد غربالگري (Screening) سلياك به عنوان علتي براي نازايي با علت نامشخص در كشور ايران نياز به مطالعات بزرگتر و حجم نمونه بيشتر مي باشد.