مقايسه اثربخشي ليدوكائين، دگزامتازون و پروپوفول در كاهش تهوع و استفراغ پس از اعمال جراحي انتخابي ارتوپدي (اندام فوقاني)

مقدمه : موارد تهوع و استفراغ پس از اعمال جراحي كه با بيهوشي عمومي انجام مي گيرند، 25% تا 35% گزارش شده است كه در برخي از اعمال جراحي نظير ارتوپدي بالاتر ميباشد. تهوع و استفراغ پس از عمل، مسئله اي پر اهميت و گاه توام با عوارض جدي است. تمايل روز افزون براي كنترل و پيشگيري از اين عارضه، نياز به استفاده از تركيبات كم هزينه و كم عارضه را الزامي ساخته است. هدف اين مطالعه ارزيابي اثر بخشي ليدوكائين و دگزامتازون (Low does) در پيشگيري و كاهش موارد بروز تهوع و استفراغ بعد از عمل در جراحي هاي ارتوپدي اندام فوقاني ومقايسه آنها با گروه هاي شاهد و پروپوفول بود.
مواد و روشها: طي يك كارآزمايي باليني دو سوكور تصادفي شده در بيمارستان شريعتي، 280 بيمار مذكر كلاس ASA يك و دوكه كانديد عمل جراحي انتخابي ارتوپدي (اندام فوقاني) با بيهوشي عمومي بودند به طور تصادفي در چهار گروه 70 نفره قرار گرفتند. تمامي بيماران قبل از شروع جراحي با رينگرلاكتات هيدراته شدند(5cc/kg)  و بعد از پيش درماني با فنتانيل (2Μg/kg)  بر حسب گروه رژيم القاي بيهوشي خود را دريافت كردند، گروه شاهد:5mg/kg  تيوپنتال سديم به همراه5ml  نرمال سالين، گروه ليدوكائين: 5mg/kg تيوپنتال سديم به همراه 1.5mg/kg ليدوكائين، گروه دگزامتازون:5mg/kg  تيوپنال سديم به همراه0.1mg/kg دگزامتازون و گروه پروپوفول: 5mg/kg پروپوفول به همراه5ml  نرمال سالين، جهت شلي عضلاني 0.2mg/kg  سيس آتراكوريوم تجويز و بيهوشي با N₂O 50% ، O₂50%، ‌هالوتان (0.7%) و فنتانيل  (1μg/kg هر 30 دقيقه) ادامه يافت.
يافته ها: ميزان بروز تهوع و استفراغ در گروه دگزامتازون (25.71%) در گروه ليدوكائين (27.14% ) و در گروه پروپوفول (24.29%) به طور معني داري نسبت به گروه شاهد 48.57% كمتر بود. (p=0.005).
نتيجه گيري و توصيه ها: ليدوكائين و دگزامتازون (Low dose) در كاهش بروز تهوع و استفراغ پس از جراحي ارتوپدي موثر بوده و اثر بخشي آنها به اندازه پروپوفول مي باشد.