نقش اينتر لوكين - 18 و پذيرنده اينترلوكين - 2 در بيماري حاد پيوند عليه ميزبان پس از پيوند مغز استخوان

مقدمه: بيماري حاد پيوند عليه ميزبان (aGVHD) actue Graft - Versus - Host Disease  يكي از عوارض اصلي پس از پيوند مغز استخوان (BMT) Bone Marrow Transplantations است كه پيش بيني وقوع آن مشكل مي باشد. تصور مي شود سايتوکائينهاي آزاد شده از لنفوسيتهاي THI نقش اساسي در آن ايفا مي کنند. توانايي پيش بيني وقوع اين عارضه بسيار ارزشمند است. با اندازه گيري دوره اي مقادير سرمي گيرنده اينترلوكين - 2 (IL-2R) و اينترلوكين - 18 (IL-18) پس از آلوژن مغز استخوان تلاش نموديم رابطه آنها را با aGVHD و بعنوان شاخص مفيدي براي پيشگوئي آن تعيين نمائيم.
مواد و روشها: غلظت سرمي IL-2R و IL-18 با استفاده از روش ELISA در 219 نمونه به دست أمده از 39 بيمار (مبتلا به بدخيمي هاي خوني، قبل و بعد از (BMT و 28 فرد سالم بعنوان كنترل تعيين شدند. همه بيماران پيوند را از خواهر يا برادر خود دريافت نموده بودند.
يافته ها: نتايج ما نشان دادند كه 25 بيمار به aGVHD مبتلا شده و غلظت سرمي IL-2R و  IL-18  در نمونه هاي قبل از پيوند در آنها در مقايسه با بيماران فاقد اين عارضه aGVHD و گروه كنترل افزايش يافته و بين غلظت سرمي IL-2R و IL-18 در نمونه هاي قبل از پيوند در بيماران aGVHD- و گروه كنترل تفاوت معناداري مشاهده نمي شود. غلظت سرمي IL-18در گروه aGVHD+ طي روزهاي 3-24 پس از پيوند به صورت معنا داري نسبت به قبل از پيوند افزايش يافت و براساس شدت (GVHD 0 - GVHD III) aGVHD نيز متفاوت بود. در اكثر بيماران aGVHD+ (60%) غلظتهاي سرمي IL-2R و IL-18 در روز دهم پس از پيوند به حداكثر مقدار خود رسيد و افزايش غلظت آن دو برظهور علائم aGVHD (با ميانگين 15 روز پس از پيوند) پيشي گرفته است. غلظت سرمي IL-18 در روز دهم رابطه معناداري برحسب شدت aGVHD دارد (با افزايش شدت عارضه غلظت آن نيز افزايش مي يابد). غلظت سرمي IL-18 در بيماراني كه تحت درمان با فلودارابين و بوسولفان بودند نسبت به بيماران تحت درمان با سيكلوفسفاميد و بوسولفان كمتر مي باشد.
نتيجه گيري و توصيه ها: اين نتايج نشان دادند كه IL-18 نقش مهمي در گسترش aGVHD پس از پيوند مغز استخوان ايفا مي كند و مقدار آن ممكن است يكي از شاخصها براي aGVHD  و منعكس كننده شدت آن باشد همچنين اين يافته ها مطرح مي كنند IL-18 در بيماري زائي اين عارضه موثر بوده و اندازه گيري مقادير سرمي آن مي تواند معيار مناسبي در پيش بيني aGVHD باشد.