ايجاب و قبول از اركان مهم عقود و معاملات اسلامي است، البته گاهي ايجاب و قبول لفظي است و گاهي فعلي، كه از آن به معاطات نيز تعبير مي شود. در بسياري از عقود و معاملات اسلامي، فقيهان عقيده دارند چنانكه آن معامله با عقد لفظي تحقق يابد، با معاطات نيز محقق مي شود. در تقسيم بندي موضوعات فقهي، نكاح در بخش عقود جاي گرفته كه نيازمند ايجاب و قبول است. اكنون سخن در اين است كه وقتي نكاح با عقد لفظي تحقق مي يابد، آيا با معاطات نيز محقق مي شود؟ و به عبارت ديگر آيا معاطات مي تواند جايگزين عقد لفظي در نكاح شود؟ مقاله حاضر در بررسي دليلها و مبناهاي فقهي اين مساله است، نخست به طرح ديدگاه فقيهان برجسته شيعه و اهل سنت در اعتبار عقد لفظي در نكاح و بطلان معاطات در آن پرداخته است و سپس شواهد و مستنداتي كه در صحت نكاح معاطاتي گفته شده و يا ممكن است گفته شود را مورد نقد و بررسي قرار داده است.