در هر دو زبان عربي و فارسي، شماري از تركيب هاي وصفي و اضافي هست كه از لحاظ دستوري و معنايي، يك واحد دستوري و يك گونه معنايي به شمار مي روند. شيوه جمع بستن اين تركيبات موضوعي است كه در كتابهاي دستور فارسي و صرف و نحو عربي به ويژه در كتاب هاي صرف و نحو، كمتر به آن پرداخته شده. در گفتار حاضر برآييم تا با تقسيم آن تركيب ها، با تكيه بر زبان عربي، راه هاي جمع بستن آنها را نيز از هم تفكيك كنيم.