گزارش يك مورد لوسمي ميلوژن مزمن با بقاي بيش از 10 سال بدون دريافت درمان

سابقه و هدف: لوسمي ميلوژن مزمن (CML) يك بيماري ميلوپروليفراتيو با سير باليني كاملا مشخص است كه سير آن سه فاز را شامل مي شود: فاز مزمن بيماري، فاز تسريع بيماري و فاز تبديل به لوسمي حاد (فاز بلاستيك). بقاي متوسط بيماران مبتلا به CML با درمان هاي شيمي درماني مرسوم، حدود 3 تا 5 سال مي باشد. گزارش هاي متعددي در مورد بيماران مبتلا به CML با بقاي طولاني تر از حد معمول وجود دارد، ولي همه آنها تحت درمان بوده اند.
معرفي بيمار: در اين گزارش يك جوان 25 ساله مبتلا به CML معرفي مي شود كه بيشتراز 10 سال (1368 لغايت 1378) بدون دريافت هيچگونه دارويي زنده مانده است. تشخيص اوليه بيمار در بيمارستان امام خميني كرمانشاه بوده است كه درسال 1378 در بيمارستان آيت اله طالقاني بررسي هاي تشخيصي نام برده، شامل بيوپسي، آسپراسيون مغز استخوان و كشت كروموزومي مجددا تكرار شده است. نام برده در اين فاصله به رغم توجه هاي اوليه مراجعه اي براي ادامه درمان نداشته است.
بحث: باوجود آنكه سير بيماري CML به طور معمول حداكثر 5 سال در نظر گرفته مي شود، ولي مواردي پيدا مي شود كه از اين سير تبعيت نمي كنند و بررسي هاي تكميلي و پيچيده تر ژنتيكي شايد علت اين امر را در اين عده اندك مشخص نمايد.