بررسي تاثير گروه درماني بر ميزان افسردگي مبتلايان به سكته قلبي در بيمارستانهاي منتخب دانشگاه علوم پزشكي اصفهان در سال 1381

از مسايل مهمي كه مبتلايان به سكته قلبي با آن روبرو هستند مشكلات روحي و رواني نظير افسردگي مي باشد كه حدودا 65 درصد بيماران آن را تجربه مي كنند و بهمين سبب موجب تاخير در بازگشت به كار، كاهش كيفيت زندگي و افزايش خطر مرگ مي شود. هدف از اين پژوهش تعيين و مقايسه ميانگين امتياز افسردگي مبتلايان قبل، بعد و يكماه بعد از مداخله در دو گروه بود .
اين پژوهش، مطالعه اي نيمه تجربي از نوع كارآزمايي باليني، دو گروهي و سه مرحله اي است كه بر روي 22 بيمار مبتلا به سكته قلبي كه بطور تصادفي در دو گروه آزمون و كنترل قرار گرفتند انجام شد ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه افسردگي بك بودكه قبل، بعد و يكماه بعد از مداخله جهت تكميل به افراد مورد پژوهش ارايه شد. مداخله به صورت جلسات گروه درماني با طول عمر هشت جلسه و فراواني دو بار در هفته و به مدت 90-45 دقيقه انجام شد. به منظور دستيابي به نتايج از نرم افزار SPSS و آزمونهاي تي زوج و آزمون تي استودنت استفاده گرديد.
با توجه به يافته ها مشاهده شد كه ميزان افسردگي مبتلايان به سكته قلبي بعد و يكماه بعد از مداخله كاهش قابل توجهي در مقايسه با قبل از مداخله داشته است و با P<0.0001 در گروه آزمون, تفاوت آماري معني داري مشاهده گرديد.
با توجه به نتايج، گروه درماني تاثير بسزايي بر كاهش ميزان افسردگي مبتلايان داشته است و تداوم اثر آن تا يكماه بعد از مداخله نيز قابل مشاهده است.