بررسي ناقلين ليشمانيوز جلدي در منطقه بستك در استان هرمزگان سال 1382

مقدمه: در سالهاي اخير تعداد موارد گزارش شده از بيماري ليشمانيوز جلدي در شهر بستک در استان هرمزگان سير صعودي داشته و به نظر مي‌رسد که منطقه فوق يکي ديگر از کانونهاي بومي اين بيماري باشد. آگاهي از وضعيت اکولوژيک پشه خاکي‌ها نقش اساسي در کنترل بيماري ليشمانيوز دارد. لذا اين مطالعه با هدف بررسي ناقلين ليشمانيوز جلدي در منطقه بستک در سال 1382 انجام گرفت.
روش کار: در اين پژوهش پشه خاکي‌ها هر دو هفته يکبار بوسيله تله چسبان‌هاي نصب شده در اماکن انساني و لانه جوندگان جمع‌آوري و تعيين هويت شدند. جهت تعيين ميزان آلودگي پشه خاکي‌ها اقدام به تشريح پشه خاکي‌هاي ماده خونخورده و باردار گرديد. فلبوتوم‌‌هاي صيد شده روي لام محتوي يک قطره سرم فيزيولوژي 9 در هزار تشريح ‌شدند و در صورت مشاهده آلودگي، نمونه مورد نظر با استفاده از متانول فيکس و با گيمساي 10% رنگ‌آميزي مي‌شد.
نتايج: در مجموع 729 عدد پشه خاکي که 4 گونه از جنس فلبوتوموس و 6 گونه از جنس سرژانتوميا بودند، شناسايي شدند. از ميان گونه‌هاي يافت شده، سرژانتوميا ايرانيکا براي اولين بار از استان هرمزگان گزارش مي‌شود. فلبوتوموس الکساندري گونه غالب در اماکن داخلي و خارجي (لانه جوندگان) بود. بطوري که به ترتيب 8/61% و 63% از کل پشه خاکي‌هاي صيد شده از اين منطقه را تشکيل مي‌داد. براي تعيين ناقلين بيماري، 51 عدد پشه خاکي خون خورده و باردار تشريح شدند که همگي فاقد فرم پروماستيگوت انگل ليشمانيا بودند.
نتيجه گيري: با توجه به نتايج بدست آمده فلبوتوموس پاپاتاسي مي‌تواند ناقل ليشمانيوز جلدي در شهر بستک باشد با اين وجود انجام مطالعات بيشتري توصيه مي‌گردد.