استفاده از ضرايب قابليت هضم ليزين و اسيدهاي آمينه گوگرددار در بهينه سازي عملكرد جوجه هاي گوشتي

به منظور مطالعه تاثير مقدار پروتئين جيره و روش جيره نويسي برصفات توليدي جوجه هاي گوشتي سويه تجاري راس در مرحله اول رشد، يک آزمايش فاکتوريل متشکل از دو فاکتور مقدار پروتئين جيره 19 و 23درصد) و روش جيره نويسي (براساس مقدار اسيد آمينه کل و قابل هضم) درقالب طرح کامل تصادفي انجام شد. چهار تيمار غذائي که همگي حاوي3200  کيلو کالري انرژي قابل سوخت و ساز تصحيح شده براي نيتروژن و حداقل مقادير مواد مغذي توصيه شده توسط انجمن ملي تحقيقات آمريکا بودند، به 7 گروه جوجه خروس 5 تايي داده شدند. ترکيب مواد مغذي تمام خوراک هاي آزمايشي به استثناي درصد پروتئين، ليزين واسيدهاي آمينه گوگردار يکسان و برابر حداقل احتياجات توصيه شده توسط انجمن ملي تحقيقات آمريکا بود. خوراک هاي آزمايشي 1و 3 حاوي 1.1 درصد ليزين کل،0.9 درصد اسيدهاي آمينه گوگرد دارکل (مقاديرتوصيه شده توسط انجمن ملي تحقيقات آمريکا) و به ترتيب حاوي 23 و19 درصد پروتئين خام بودند. خوراک هاي آزمايشي 2 و 4 به ترتيب حاوي 23 و19 درصد پروتئن بودند که درآنها اسيدهاي آمينه سنتز شده -L ليزين و -DL متيونين جايگزين نشاسته درخوراک هاي آزمايشي 1و3 شد تامقدار ليزين و اسيدهاي آمينه گوگرد دارقابل هضم آنها به ترتيب 1.04 و0.846درصد (مقاديرتعيين شده در آزمايش) شود. پروتئين جيره تاثيري بر افزايش وزن، مصرف خوراک و ضريب تبديل غذايي جوجه ها نداشت، درحاليکه اثر روش جيره نويسي براساس اسيد آمينه قابل هضم نسبت به کل برعملکرد جوجه ها معني دار بود (P<0.05) جوجه هايي که براساس اسيد آمينه قابل هضم تغذيه شده بودند نسبت به اسيد آمينه کل 26 گرم افزايش وزن بيشتري درطي دوره رشد داشتند (485 گرم نسبت به 459 گرم) و ضريب تبديل غذايي آنها 0.06 واحد کمتر بود.