|
چکیده:
در چند دهه گذشته، تغييراتي محسوس و اساسي در نحوه نگرش نسبت به زنان و بازنمايي آنها در سينماي ايران به وجود آمده است. چنين تغييراتي را به وضوح مي توان از مشاهده نقش و جايگاه زنان در فيلم هاي سينمايي پيش و پس از انقلاب يافت. در اين مطالعه سعي مي شود چگونگي بازنمايي زنان در فيلم هاي ايراني دهه چهل تا هفتاد بررسي و تغييرات به وجود آمده در آن تحليل شود. چارچوب نظري اين تحقيق،" نظريه ستمگري جنسيتي" است که سعي مي گردد با به کارگيري مفاهيم، ابزارها و رويکردهاي تحليلي اي که اين نظريه در دسترس ما قرار مي دهد روند تغيير در نگرش نسبت به زنان در سينماي ايران تحليل شود. روش تحقيق در اين مطالعه، تحليل محتواي کيفي به عنوان روش اصلي و روش اسنادي به عنوان روش مکمل بوده است. اين تحقيق به اين نتيجه به دست يافته که نگرش نسبت به زنان در فيلم هاي ايراني، در خلال چهار دهه گذشته، از يک نگرش پدرسلارانه به نوعي نگرش فمينيستي تغيير يافته است.
|