بررسي يارانه هاي پرداختي طي برنامه هاي توسعه كشور پس از انقلاب اسلامي و توصيه هايي براي برنامه چهارم توسعه (1381-1368)

يارانه ها و ماليات ها از ابرازهاي بسيار مهم دخالت دولت ها در بازارند و با تغييرات آنها و تاثير گذاشتن بر قيمت هاي نسبي اقلام، در تخصيص منابع دخالت مي کنند به طوري که با اتخاذ ماليات ها، ميزان قيمت هاي نسبي کالاها را افزايش و با يارانه ها قيمت هاي نسبي اقلام يارانه اي را کاهش مي دهند. در حالت کلي، برنامه يارانه ها به ثبات قيمت کالاهاي ضروري به منظور کاهش فقر از طريق تهيه غذايي ارزان، افزايش رفاه جامعه و ايجاد ثبات سياسي و اجتماعي کمک مي کند؛ به علاوه، اين برنامه در بخش توليد، اهداف غير مستقيمي دارد، از جمله: بهبود در اشتغال، رشد و رقابت پذيري در سطح بين المللي از طريق کاهش دستمزد، تشويق سياست جايگزيني واردات و تشويق صادرات با حمايت از توليد کننده گان داخلي.
در اين مقاله ضمن مروري بر روند يارانه هاي پرداختي در ايران، جايگاه يارانه هاي مصرفي و توليدي در کل يارانه ها مورد بررسي قرار گرفته است. سپس با ارايه برخي شاخص ها در حال حاضر ناعادلانه و ناکارآمد مي باشد به همين دليل در برنامه چهارم توسعه، برنامه ها، قوانين و مقررات مربوط به يارانه ها بايد مورد تجديد نظر اساسي قرار گيرد.