تجويز هپارين استاندارد و هپارين هاي با وزن مولكولي پايين در درمان سكته مغزي حاد ايسكميك

زمينه: عليرغم استفاده بسياري از پزشكان از انواع داروهاي ضدانعقاد از جمله هپارين استاندارد (UFH) و هپارين/ هپارينوييدهاي با وزن مولكولي پايين (LMWH) در درمان فوري يا تاخيري بيماران متبلا به سكته ايسكميك حاد، كارآيي اين درمان از جهات مختلف هنوز به اثبات نرسيده است. با توجه به شيوع روزافزون استفاده از اين داروها، ارزيابي اثربخشي، مزايا و خطرات استفاده از انواع هپارينها در درمان سكته ايسكميك حاد از اهميت بسزايي برخوردار است.
روشها: كارآزمايي هاي باليني تصادفي شده، متاآناليزها، مقالات اصلي، مرورهاي سيستماتيك و مقالات مروري موجود در MEDLINE و EMBASE (2003-(1997 گردآوري شده و بر اين اساس درمان از جنبه هاي مختلف مورد بررسي قرار گرفته است.
يافته ها: در پيگيريهاي كوتاه و بلند مدت، تجويز هپارين LMVVH موجب كاهش قابل توجهي در ميزان مرگ و مير، پيشرفت سكته مغزي و خطر عود زودرس آن نمي شوند. همچنين بر پايه مطالعات گوناگون، تجويز اين داروها در نهايت موجب بهبود قابل توجهي در وضعيت باليني و عملكردي بيماران نميگردند. اگرچه بررسيها نشان ميدهند كه استفاده از هپارين زيرجلدي و نيزLMVVH ، به ميزان قابل توجهي احتمال ترومبوز وريد عمقي (DVT) و آمبولي شريان پولمونر (PE) را كاهش مي دهد، روشن شده است كه اين داروها، خطر خونريزيهاي داخل و خارج جمجمه اي را به طور معني داري افزايش مي دهند. همچنين هيچ مدرك مستند و معتبري دال بر مفيد بودن تجويز فوري آنتي كواگولانها (به ويژه تزريق وريدي و دوزهاي بالاي آنها) در هيچكدام از انواع خاص سكته مغزي وجود ندارد.
نتيجه گيري: استفاده ازهپارين استاندارد (UFH) و هپارينها/ هپارينوييدهاي با وزن مولكولي پايين (LMVVH) به ويژه در 24 تا 48 ساعت اوليه در اكثريت قريب به اتفاق موارد و انواع سكته مغزي توصيه نمي شود. تجويز زيرجلدي UFH و LMWH در پيشگيري از DVT و PE در بيماران پرخطر، موثر است و در عين حال خطر خونريزيهاي سيستميك و داخل جمجمه اي را افزايش مي دهد. درمان فوري با آنتي كواگولانها در هيچيك از انواع سكته مغزي، انديكاسيون اثبات شده ندارد.