هدف: تعيين ويژگي الگوي پروتئيني و طبقه بندي نمونه هاي پاستولا مولتوسيدا جدا شده از طيور استان مازندران، بررسي ايمنيت متقاطع و نيز مقايسه حدت پروتئين تيپهاي شناسايي شده در مدل موشي.
نمونه ها: تعداد 18 نمونه پاستورلا مولتوسيدا جدا شده از طيور استان مازندران كه در طي ده سال (1388-1368) در موسسه رازي جدا شده اند.
روش: مقدار 30-25 ميكروگرم پروتئين خانم تهيه شده از جدايه ها در سيستم ناپيوسته در ژل سديم دو دسيل سولفات پلي آكريل آميد الكتروفورز گرديد. غلظت آكريل آميد در ژل سديم دو دسيل سولفات پلي آكريل آميد الكتروفورز گرديد. غلظت اكريل آميد در ژل جدا كننده 12.5 درصد و در ژل مترام كننده 4.5 درصد بود. حداقل دوز كشنده هر تيپ پروتئيني با تزريق رقتهاي مختلف باكتري پاستورلامولتوسيدا به گروههاي سه تايي موش از طريق داخل صفاقي تعيين گرديد. چهار گروه ده تايي موش ايمن شده با سويه واكسينال به همراه چهار گروه ده تايي به عنوان كنترل براي بررسي ايمني متقاطع با ساير تيپهاي پروتئيني مورد استفاده قرار گرفتند.
نتايج: بيش از 30 باند پلي پپتيدي در فاصله بين 24 تا 174 كيلو دالتون مشاهده شد. شكل كلي الگوهاي پروتئيني جدايه ها بسيار به هم شباهت داشت. اختلاف عمده بين آنها در محل قرار گرفتن يكي از باندهاي اصلي موسوم به پروتئين H بود. اين باند در جدايه هاي مختلف در سه موقعيت38،36.5 و 34 كيلودالتون قرار داشت كه بر همين اساس جدايه ها را در سه پروتئين تيپ (III, II, I) جاي داد. ايمن سازي گروه هاي موش با سويه واكسينال (پروتئين تيپI ) توانست آنها را در مقابل چالش با پروتئين تيپ همنوع (همولوگ) حفاظت نمايد.
نتيجه گيري: بر ساس يافته هاي اين مطالعه تهيه يك واكسن پلي والان متشكل از هر سه پروتئين تيپ جهت پيشگيري از وباي مرغان در اين منطقه پيشنهاد ميگردد.